Samtíðin - 01.02.1970, Blaðsíða 9

SAMTÍÐIN
5
Ekkert samsull
NÁUNGA nokkrum, sem hafði fengið
sér fullmikið neðan í því, hugkvæmdist
að fara í bíó til að hvíla sig stundarkorn
í myrkrinu.
„Viljið þér almenn sæti niðri, betri sæt.i
niðri, betri sæti uppi eða stúkusæti?“
spurði stúlkan í aðgöngumiðasölunni.
Manngarminum reyndist, eins og á
stóð, ofvaxið að átta sig á öllu þessu, svo
hann svaraði:
„Settu mig bara þar, sem þú vilt, en
fyrir alla muni ekkert samsuil.“
Hafði fengið að súpa á sjó
SJÓLIÐSFORINGÍ kom til hálslæknis
og kvartaði um særindi í koki.
„Gúrglið þér bara á saltvatni," sagði
læknirinn.
„Nei, fjandinn eigi það. Því er ég nú
búinn að fá nóg af um ævina, því ég hef
fjórum sinnum verið skotinn í kaf,“ anz-
aði foringinn.
Svona var ég áður
MAÐUR nokkur kom inn í rakarastofu
í París og bað um eitthvað, sem gott væri
við hárlosi.
„Þetta er alveg stórkostlegt,“ sagði hár-
skerinn og rétti honum flösku með brún-
um vökva.
„Jæja, er það gott?“ spurði gesturinn.
„Hvort það er! Sjáið þér bara, hvernig
ég leit út, áður en ég fór að nota það,“
sagði hárskerinn og tók ofan hárkolluna.
I járnbrautarvagni
HJÓN sátu í járnbrautarvagni. Allt í
emu sagði maðurinn upp úr blaðalestr-
inum:
„Fer vel um þig, væna mín?“
„Já, ágætlega."
„Ekki of mikill hristingur?“
„Nei, alls ekki.
„Og enginn dragsúgur?"
„Nei-nei.“
„Gott, þá skulum við hafa sætaskjpti.“
Afbrýðisemi í öðru veldi
MAÐUR sagði við vin sinn:
„Ég á ekki orðið sjö dagana sæla. Kon-
an mín er svo afbrýðisöm upp á síðkastið,
að hún er jafnvel farin að leggja hatur á
yngsta drenginn okkar.“
„Og hvað kemur til?“
„Hún segir bara, að ég sé ekki faðir
hans!“
Alveg einráð
ROSKIN kona kom inn í herrabúð að
velja hálsbindi handa manninum sínum.
Eftir að hafa gramsað í þeim bindum, sem
þar fengust, valdi frúin eitt, sem var ljós-
grænt á litinn.
„Án þess að ég ætli nú að fara að skipta
mér af þessu, frú mín,“ sagði búðarmað-
urinn, „þá efast ég um, að manninum yð-
ar líki þessi litur. Er hann ekki full skær?“
„Karlinn minn er nú ekki vanur að
gera athugasemdir við það, sem ég kaupi
handa honum og allra sízt gerir hann
það núna, því hann hrökk upp af í gær-
kvöldi og kemur til með að nota bindið
undir grænni torfu,“ anzaði frúin.
Rakstur eða klipping
MAÐUR nokkur kom inn í eitt af beztu
veitingahúsum Parísar og pantaði hádeg-
isverð. Ekki var hann fyrr setztur en hann
þreif servíettuna og batt henni um háls-
inn.
Yfirþjónninn hleypti brúnum, skundaði
til gestsins og spurði með hraðfrystu
brosi:
„Afsakið, herra, en eruð þér að búa yð-
ur undir að fá hér rakstur eða klippingu ?“