Samtíðin - 01.06.1970, Blaðsíða 14
10
SAMTÍÐIN
öðlazt þá ástríðu að fara aða safna alls
konar járnmunum. Sú ástríða kostaði hann
aleiguna og eiginkonuna, en hins vegar
auðnaðist honum að viða að sér fjölbreytt-
asta járnmunasafni, sem til er í heiminum.
Ægir þar öllu saman: listmunum, búsá-
höldum, smíðatólum, lyklum, lásum, skilt-
um, fornum skurðlækningatækjum o. s.
frv. Sagt hefur verið, að í safni þessu, sem
kennt er við safnandann og nefnist á
frönsku Musée Le Secq des Tournelles,
megi með nokkrum hætti skynja heila ver-
aldarsögu úr járni, allar götur frá dög-
um Rómaveldis og fram yfir Napóleons-
styrjaldirnar. Safninu hefur verið komið
fyrir í skrautlegri, gotneskri kirkju frá
15. öld, kenndri við St. Laurentius. Þang-
að kemur árlega fjöldi fólks að skoða þetta
einstæða safn, og listaverkasalar, fræði-
menn og leikarar leita sér þar fræðslu í
sambandi við starfsgreinar sínar.
Le Secq var haldinn furðulegri járnsöfn-
unarástríðu. Hann fyllti hús sitt af járn-
munum og seldi húsgögn sín til þess að
rýma fyrir járngripunum. Þar kom, að
kona hans hljóp frá honum, enda var ekk-
ert rúm fyrir hana á heimilinu! Hún gift-
ist síðan öðrum manni, en sá tók seinna
að safna gömlum klukkum. Er klukkna-
safn hans nú varðveitt í listmunasafni
Rúðuborgar. Liggur við, að Frakkar óski
þess nú, að frúin hefði gifzt fleirum!
Um síðustu aldamót var Le Secq orðinn að
viðundri í Rúðu. Hús hans var orðið troð-
fullt af járnmunum, og sjálfur reikaði
hann, tötralega klæddur, um borgina og
umhverfi hennar í sífelldri leit að enn
meira járni í ruslatunnum og hvers konar
skúmaskotum. Hann eyddi öllum fjármun-
um sínum fyrir járnmuni og gerðist með
tímanum eins konar fáránlegur förumað-
ur, er Frakkar nefna clochard og margir
hafa séð reikandi á Signubökkum í París
eða sofandi undir brúnum. Sú manntegund
mun að mestu óþekkt hér á landi.Henni
svipar að ytra útliti til þeirra manna, er
Islendingar kalla róna, en er þó annars
eðlis, því að clochardarnir eru heimspek-
ingar fullkomins aðgerðarleysis og þurfa
ekki að vera drykkjusjúklingar.
Árið 1900 var haldin sýning mikil í Par-
ís (l’Exposition retrospective). Voru járn-
munir Le Secqs þá fluttir þangað og hús
hans tæmt. Sýningin var opin 6 mánuði,
en þegar átti að skila járnmununum, hafði
Le Secq fyllt hús sitt með járni að nýju.
Safn hans var því geymt í París í 13 ár,
en loks var horfið að því ráði að koma
því fyrir í St. Laurentiusarkirkjunni í
Rúðu, eins og áður er getið. Þangað
stre.vmir nú fjöldi fólks til að skoða þá
hluti, sem eitt sinn voru svo hversdagsleg-
ir, að fæstir virtu þá viðlits, en eru nú
orðnir menningarsöguleg verðmæti.
Frænkan: „Þegar ég var ung, var mér
bannað a'ð vera grettin á svipinn.“
„Og þú hefur ekki gegnt því!“
Herforinginn: „f hvaða herdeild eruð
þér?“
Nýliðinn: „Fó-fó-fó-“
„Nú svo þér eruð annaðhvort í fót■
gönguliðinu eða vélbyssuskytta.“
MERKINGAR ORÐA á bls. 8:
1. Varanlegur, 2, titra, 3. að stara, 4. lirafn,
5. ræfill, (i. liýði af liör, 7 bleyða, 8 hrafn, 9
slægð, 10. hálfkreppt liönd.
ALLS KONAR MYNDATÖKUR
Einnig passamyndir, teknar í dag,
tilbúnar á morgun.
Studio GESTS,
Laufásvegi 18A, — Sími 2-40-28