Fréttablaðið - 01.07.2010, Blaðsíða 20

20 1. júlí 2010 FIMMTUDAGUR
Opnunartími:
Mán-Fös. kl: 10-18
Laug-Sun. kl: 12-16
Fossháls 5-7
110 Reykjavík
Sími 551 5600
Fax 551 5601
utilegumadurinn.is
Eximo 2010 hjólhýsi á einstöku verði !
• Létt og meðfærileg hús,
auðveld í drætti.
• Mjög gott verð.
• Sterklega smíðuð hús.
• Falleg hönnun.
• 91 Lítra ísskápur.
• Gasmiðstöð m/ Ultra heat
( rafm. hitun )
• Litaðar rúður
• 12 og 220 Volta rafkerfi.
Eximo 520L Hjólhýsi Eximo 460 Hjólhýsi
Verð: 2.550.000krVerð: 2.698.000krVerð: 2.698.000kr
Lengd: 5,03 m
Breidd: 2,30 m
Þyngd: 1050 kg
Svefnpláss fyrir 5 (kojuhús)
Lengd: 5,03 m
Breidd: 2,30 m
Þyngd: 1050 kg
Svefnpláss fyrir 4
Lengd: 4,57 m
Breidd: 2,30 m
Þyngd: 1000 kg
Svefnpláss fyrir 4
Frábær
kaup
Eximo 520B Hjólhýsi
FRÉTTAVIÐTAL: Ólafur Elíasson listamaður og einn af hönnuðum Hörpu
Bergsteinn
Sigurðsson
bergsteinn@frettabladid.is
Tónlistarhúsið Harpa verður opnað
4. maí að ári með tónleikum Sinfón-
íuhljómsveitar Íslands. Ólafur Elías-
son myndlistarmaður hannaði gler-
hjúpinn á suðurhlið hússins, sem
senn verður settur upp.
Hann var staddur hér á landi
ásamt arkitektum frá dönsku arki-
tektastofunni Henning Larsen og sá
þá húsið eftir að það tók á sig mynd
berum augum í fyrsta sinn. Og
honum leist vel á það sem hann sá.
„Það er allt öðruvísi þegar maður
sér húsið bara á teikningum; maður
fær ákveðin stærðarhlutföll á til-
finninguna. Nú er hægt að ganga um
bygginguna og mæla hana út. Það
kom mér þægilega á óvart að bygg-
ingin virkar minni en ég gerði mér
í hugarlund. Á teikningum virkaði
anddyrið líka svo stórt en tónleika-
salurinn lítill en nú sé ég að hann
kemur virkilega vel út.“
Ólafur kom að verkefninu þegar
hönnun hússins var nokkuð á veg
komin. Arkitektar Henning Larsen
höfðu þegar hannað formið á húsinu.
Hann hrósar arkitektunum fyrir að
fella hugmyndir sínar inn í grunn-
stoðir hönnunarinnar.
„Þeir eru mjög analýtískir og
búnir að greina allt umhverfið í smá-
atriði og þróa hugmyndir um hvern-
ig húsið myndi tengja saman höfnina
og miðborgina. Það var mjög gaman
að fylgjast með þeim pælingum en
verkefni mitt var að huga meira að
smáatriðunum: hvernig upplifun það
væri að sjá og koma í húsið, hvern-
ig birtan ætti að vera til að búa til
ákveðið drama og þess háttar.“
Samkomuhús endurspeglar gildi
Ólafur segir tónlistarhúsið vera lið
í því að búa til ákveðinn heildar-
svip á Reykjavík, sem borgina hefur
hingað til vantað.
„Mér finnst gaman að pæla í borg-
arþróun og sjá hvernig ólíkar borg-
ir setja „sinn“ svip á skipulagið. Ég
vil ekki vera of neikvæður en hér
er heildarmyndin í dálitlum graut.
Íslendingar hafa verið fljótir að fara
eftir norður-evrópskum og banda-
rískum fyrirmyndum en ekki hugað
að eigin sérkennum; það hefur lítið
verið unnið með sérkenni Íslands til
að búa til bæjarbrag.“
Ólafur segir að samkomuhús á
borð við Hörpu hafi margþættan,
samfélagslegan tilgang og finnst
eins og fólk sé að vakna til vitund-
ar um það. „Fólk er í auknum mæli
að sjá verðmætin og gildin í opin-
beru rými. Út á þetta gengur hug-
myndin um samkomuhús: það end-
urspeglar félagsleg og lýðræðisleg
gildi sam félagsins. Þetta er rými
sem fólk deilir til að upplifa eitthvað
saman.“
Jákvætt að ríkið komi að máli
Við hrun bankanna breyttist eign-
arhaldið á tónleikahúsinu og ríkið
tók yfir hlut Björgólfsfeðga. Ólaf-
ur segir að sér lítist vel á aðkomu
ríkisins.
„Ég hef mikla trú á framtíð þessa
húss í höndum hins opinbera. Húsið
er ekki fyllilega í eigu ríkisins en ég
held að fyrirkomulagið eins og það
er núna sé ekki jafn mikil málamiðl-
un og upphaflega þegar forsendurn-
ar voru fyrst og fremst markaðs-
legar. Ég hef unnið með mörgum
einkaaðilum í gegnum tíðina, bæði
söfnum og stofnunum, og það er
ágætt fyrir sinn hatt. Við höfum
séð slíkar byggingar víða um heim
og það er svo sem ein leiðin til að
gera hlutina.
En ég held líka að þegar öllu er
botninn hvolft snúist þetta líka um
gildismat fólksins; hvort það telji
að skólar, söfn og tónleikahús eigi
að vera í eigu ríkisins eða ekki. Við
eigum auðvitað ekki að vera barna-
leg og halda að opinber rekstur hljóti
að vera betri og heiðarlegri en einka-
rekinn rekstur. En ég er hlynntur
hinu norræna velferðarmódeli þar
sem það er álitin ein af skyldum rík-
isins að halda úti og leggja rækt við
ákveðna menningarstarfsemi.“
Tók hrunið mjög nærri sér
Ólafur segir að það sé þó ekkert
gleðiefni hvernig það atvikaðist að
ríkið tók yfir byggingu og rekst-
ur hússins. „Hrunið á Íslandi fékk
mjög á mig og ég tek raunir Íslend-
inga mjög nærri mér. Það er ljóst að
fólk þarf að venjast tilhugsuninni
um að lífið verður öðruvísi héðan
í frá. En við verðum líka að horfa
fram á veginn. Ég held að við eigum
engra kosta völ en að reyna að gera
það besta úr því sem við höfum.“
Ísland vantar tónleikahús
Hann telur líka mikilvægt að þótt
þeir sem höfðu frumkvæði að bygg-
ingu tónlistarhússins séu fallnir í
ónáð eigi sú óánægja ekki að bein-
ast að húsinu. „Þetta er auðvitað
eitthvað sem þarf að takast á við af
hreinskiptni. Staðan er sú að þeir
sem byrjuðu á húsinu eru nú falln-
ir í ónáð; hataðir í raun og veru. En
það breytir ekki því að Íslendinga
hefur vantað tónlistarhús í hundrað
ár. Miðað við gróskuna í tónlistarlíf-
inu hér á landi er það brýn nauðsyn
að mínu viti að fá tónlistarhús.
Við verðum að sætta okkur við að
þeir sem áttu frumkvæði að bygg-
ingunni eru ekki lengur vel liðnir.
En það á ekki að koma í veg fyrir að
við sjáum möguleika hússins. Gildi
tónlistarhússins helgast af því, hvað
við ætlum að gera við það og hvern-
ig við notum það. Ef tónleikarnir,
dagskráin og samkomurnar takast
vel á það eftir að gegna farsælu og
mikilvægu hlutverki fyrir þjóðina.
Við eigum ekki að láta eins og það
sem gerðist hafi ekki gerst. Hrun-
ið er staðreynd sem við verðum að
horfast í augu við. Að hætta við tón-
listarhúsið og rífa það niður breytir
því ekki. Við eigum að reyna að gera
það besta úr því. En það þýðir ekki
að við þurfum að gleyma sögu þess
og tilurð.“
Ísland vantar
enn tónleikahús
ÓLAFUR ELÍASSON VIÐ HÖRPU „Við verðum að sætta okkur við að þeir sem áttu frumkvæði að byggingunni eru ekki lengur vel
liðnir. En það á ekki að koma í veg fyrir að við sjáum möguleika hússins.” FRÉTTABLAÐIÐ ARNÞÓR
Vefútgáfa þýska vikuritsins Zeits birti viðtal við Vladimir
Ashkenazy á þriðjudag, þar sem hann var spurður út í
tónlistarhúsið Hörpu.
Hann er spurður hvers vegna hann hafi árum saman
barist fyrir byggingu tónlistarhúss í Reykjavík og hvaða
áhrif fjármálakreppan hafi haft á verkefnið:
„Árið 1984 stjórnaði ég tónleikum Fílharmoníusveitar
Lundúna í Reykjavík – í íþróttahúsi! Alvöru tónlistarsalur
var þá ekki til þar. Fyrir tónlistarfólkið var þetta hræði-
leg reynsla vegna lélegs hljómburðar. Þau ákváðu þess
vegna að hefja baráttu fyrir byggingu tónlistarhúss í
borginni. Í febrúar 1985 héldum við síðan góðgerðatón-
leika/stuðningstónleika í London, sem Karl Bretaprins
og Díana, þáverandi eiginkona hans, mættu á. Að vísu
liðu síðan mörg ár þangað til verkið fór raunverulega af
stað. Nú er svo komið að vinnunni er nánast lokið, húsið
verður opnað í maí næstkomandi. Ég mun flytja níundu
sinfóníu Beethovens ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands.
[...] Einkafjármagnarar hafa allir stokkið frá borði.
Stjórnvöld tóku síðan að sér alla fjármögnun. Það var
skynsamleg ákvörðun. Hefðu þau stöðvað verkið og
haldið áfram seinna þá hefði allt orðið miklu dýrara. Ég
met mikils þessa afstöðu stjórnarinnar á þessum tímum.
Fórnir hafa verið færðar í menningunni á öðrum stöðum.
Vitaskuld hafa verið mótmæli frá fólki sem fór illa út úr
kreppunni.“
Vladimir Ashkenazy: Skynsamleg ákvörðun
VLADIMIR ASHKENAZY Stjórnr sinfóníunni þegar Harpa verð-
ur opnuð 4. maí að ári.
Tónlistarhúsið Harpa verður opnað 4. maí að ári. Húsið
er umdeilt enda mikið gengið á við byggingu þess. Ólafur
Elíasson myndlistarmaður og einn hönnuða Hörpu bendir
á að Íslendinga hafi vantað tónleikahús í hundrað ár. Hrun-
ið breyti því ekki.