Fréttablaðið - 14.08.2010, Blaðsíða 26

26 14. ágúst 2010 LAUGARDAGUR
Á
ður en ég veiktist og
fór í meðferð átti ég
það gjarnan til að
æsa mig yfir smá-
vægilegum hlutum,
en það geri ég ekki
lengur. Mér líður einfaldlega mun
betur þegar ég er rólegur, við-
horf mitt til lífsins hefur breyst
töluvert, og það hjálpar líka mjög
mikið til í íþróttunum. Bæði júdó
og brasilískt jiu jitsu ganga mikið
út á stóíska ró og einbeitingu. Það
þýðir til dæmis ekkert að hlusta
á brjálaða þungarokkstónlist til
að gíra sig upp. Þá verður maður
bara reiður og það er alls ekki
rétti andinn fyrir þessar íþrótt-
ir,“ segir Axel Kristinsson, 21 árs
verkfræðinemi, sem einnig er
þrefaldur Íslandsmeistari í sínum
þyngdarflokki í júdó og Íslands-
meistari í brasilísku jiu jitsu. Auk
þess vann Axel til silfurverðlauna
á Gracie Invitational, einu stærsta
móti Evrópu í brasilísku jiu jitsu, í
London í maí síðastliðnum.
En þrátt fyrir öll afrekin á
íþróttasviðinu háði Axel sinn
stærsta bardaga við krabba-
mein, þegar hann greindist með
Hodgkins eitlafrumukrabba-
mein á fjórða stigi í júní 2008,
einungis tveimur dögum eftir að
hann útskrifaðist sem stúdent frá
Menntaskólanum í Reykjavík. Við
tók ströng lyfjameðferð sem lauk
rúmlega sjö mánuðum síðar, í jan-
úar 2009, og í dag er Axel ein-
kennalaus af krabbameininu. Sex
dögum eftir að meðferðinni lauk
hóf hann að æfa brasilískt jiu jitsu
í Mjölni við Mýrargötu og nokkr-
um mánuðum síðar var hann orð-
inn Íslandsmeistari í íþróttinni.
Alltaf hrifist af eðlisfræði
Axel er borinn og barnfæddur Selt-
irningur og segist hvergi kunna
betur við sig en á Nesinu. Í sumar
starfar hann hjá Tæknideild Sel-
tjarnarnesbæjar, við verkefni sem
tengjast BS-náminu í umhverfis-
og byggingarverkfræði, og telur
sjálfan sig afar lánsaman að hafa
landað slíkri sumarvinnu.
„Stærðfræði og eðlisfræði hafa
alltaf heillað mig og ég hef áhuga
á því að sérhæfa mig í bygginga-
verkfræði þegar fram í sækir. Svo
er aldrei að vita nema ég taki húsa-
smíðina með, því ég hef rosalega
gaman af því að smíða. Ég skrifa
þann áhuga að miklu leyti á pabba
minn, sem er afar handlaginn og
getur gert við nánast hvað sem er
þótt hann sé ekki lærður í þeim
fræðum. Starfið á tæknideildinni
er mjög krefjandi og skemmtilegt.
Ég fæ að takast á við erfið verk-
efni sem samræmast náminu mjög
vel,“ segir Axel.
Slagsmálahundar endast ekki
Afreksmaðurinn hóf að æfa júdó
ellefu ára gamall og hugur hans
stóð aldrei til neins annars en bar-
dagaíþrótta. „Hjá mér gildir það
sama í vinnu, íþróttum og raun-
ar flestu öðru. Ég hrífst af flestu
sem þarfnast mikillar hugsunar,
mikillar tækni. Þegar ég glími við
þá bestu ganga hlutirnir minnst
út á að vera sterkir og tuska
hvern annan til fram og til baka.
Við erum sífellt að pæla og íhuga
næsta leik niður í kjölinn. Ég kann
mjög vel við að glíma við krefjandi
verkefni, setja mig í stellingar og
einbeita mér.“
Axel segist lítið hafa leitt hug-
ann að brasilsísku jiu jitsu fyrr en
Þráinn Kolbeinsson, góður vinur
hans, mælti með íþróttinni, en þá
hafði Þráinn æft af kappi í Mjölni
um hríð. „Fyrst í stað var ég ekk-
ert hrifinn af hugmyndinni, hélt að
lítið væri varið í gólfglímuíþrótt
af þessu tagi og vildi einbeita mér
að júdóinu. Það sem breytti þeirri
skoðun minni var þegar Þráinn
mætti á júdóæfingu og hreinlega
pakkaði öllum saman. Þá hugsaði
ég með mér að kannski væri þetta
ekki svo vitlaust, byrjaði að æfa
strax eftir meðferðina og smitað-
ist gjörsamlega,“ segir Axel.
Hann telur júdó og brasilískt jiu
jitsu eiga einkar vel saman. Æfing-
ar og ýmsar aðferðir nýtist vel í
báðum greinum, enda bregði marg-
ir á það ráð að blanda þessu tvennu
saman með góðum árangri.
„Það hefur líka hjálpað mér
mjög mikið að æfa í Mjölni því
þar eru allir svo hjálpsamir. For-
maðurinn, Jón Viðar Arnþórsson,
er frábær og bardagaíþróttamað-
urinn Gunnar Nelson hefur verið
mér mikil fyrirmynd. Ég veit að
margir halda að Mjölnir sé bara
eitthvert slagsmálafélag, en sú
er alls ekki raunin. Það kemur
fyrir að við fáum slagsmálahunda
á æfingar sem vilja bara læra að
berja fólk, en staðreyndin er sú að
þessir menn síast bara úr því þeim
er pakkað saman. Þeir höndla þetta
ekki og hætta strax,“ segir Axel.
Hné niður á útskriftardaginn
Eins og áður sagði greindist Axel
með Hodgkins eitlafrumukrabba-
mein tveimur dögum eftir útskrift-
ina úr MR. Þá hafði hann verið
mjög slappur í nokkra mánuði en
kenndi stressi vegna stúdentspróf-
anna um, enda segir hann töluvert
mikið álag vera á þeim sem þreyta
lokapróf í gamla Lærða skólan-
um.
„Þetta ágerðist eftir því sem
leið á vorið. Ég var alltaf þreytt-
ur, vaknaði oft í svitabaði á næt-
urnar, léttist mikið og leið almennt
illa. Ég slapp í gegnum stúdents-
prófin en hefði alveg mátt fá betri
einkunnir. Eiginlega hefði ég þurft
að fá læknisvottorð eftir á,“ segir
Axel og hlær.
Það var svo á sjálfan útskrift-
ardaginn sem Axel sannfærðist
um að eitthvað alvarlegt væri að.
„Þegar allir gestirnir höfðu yfir-
gefið veisluna fór ég strax að sofa,
enda orðinn mjög veikur og dauð-
þreyttur. Svo vaknaði ég fljótlega
aftur, rölti fram og þá leið yfir
mig. Svo greindist ég með krabba-
mein tveimur dögum síðar.“
Í ljós kom að krabbamein í eitl-
um hafði dreift sér í lungu, beggja
vegna þindar og hluta lifrarinn-
ar og horfur á bata því ekki mjög
góðar fyrst í stað, að sögn Axels.
ABVD-lyfjameðferðin sem hann
gekkst umsvifalaust undir lýsir
sér á þann hátt að fjórum lyfjum
er sprautað í sjúklinginn á tveggja
vikna fresti, en meðferðin tók alls
rúmlega sjö mánuði í tilviki Axels.
Hann segir meðferðina hafa verið
nokkuð erfiða, þótt til séu bæði enn
erfiðari og auðveldari meðferðir.
„Þessi lyf sem mér voru gefin
eru eitur og mér leið alveg í sam-
ræmi við það. Vinur minn vann
við að keyra svona efni fram og
til baka á spítala og hann sagði
mér frá umstanginu sem skap-
ast þegar lyfin hellast á gólfið. Þá
þurfa menn að fara úr fötunum,
beint í sturtu, girða svæðið af og
þar fram eftir götunum. Þessu var
verið að sprauta inn í líkamann á
mér,“ segir Axel. „Ég fékk kannski
viku til að jafna mig aðeins en var
svo kippt aftur niður reglulega
með lyfjunum. Undir lokin var
þetta orðið þannig að nokkrum
dögum áður en ég fór í meðferð-
ina byrjaði ég að kasta upp, því
líkaminn vissi hvað var að fara
að gerast. Þetta var erfitt, en ekki
síður andlega en líkamlega. Það er
engum ætlað að þola svona með-
ferð lengi,“ bætir hann við.
Fékk stuðning víða
Þrátt fyrir meðferðina og þá van-
líðan sem henni fylgdi megnaði
Axel að æfa íþrótt sína nokkuð
vel meðan á veikindunum stóð,
auk þess að hefja hið krefjandi
nám sitt í verkfræði. Hann segir
stuðning frá vinum og vanda-
mönnum hafa skipt mestu máli í
þeim efnum. „Þráinn vinur minn
og fleiri hjálpuðu mér mjög mikið,
svo ekki sé minnst á fjölskylduna
og fleiri. Þessi andlegi stuðningur,
að hafa einhvern til að gera hluti
með sér og hlusta á vælið í manni
endrum og eins, er afar mikilvæg-
ur. Ég tók reyndar þann pól í hæð-
ina að leyfa sjálfum mér aldrei
að velta mér upp úr veikindun-
um. Tvisvar sinnum á meðferðar-
tímanum var ég verulega hrædd-
ur, en að öðru leyti reyndi ég að
hugsa sem minnst um þetta. Auð-
vitað var þetta líka óraunverulegt,
svona eftir á að hyggja. Ég gerði
mér ekki almennilega grein fyrir
því sem var að gerast.“
Hlakkar til að vinna með börnun-
um
Axel er spenntur fyrir vetrinum,
því í september hefjast í fyrsta
sinn jiu jitsu-tímar fyrir börn í
Mjölni. Axel sér um þjálfun í tím-
unum og getur vart beðið eftir að
sökkva sér ofan í verkefnið.
„Aðferðin sem við byggjum á
kallast Play as the way og byggir
á því að krakkarnir læra nauðsyn-
lega tækni í gegnum leiki. Æfing-
arnar geta líka af sér mikinn sjálfs-
aga, sem er hið besta mál,“ segir
Axel, en foreldrar hans eru báðir
dagforeldrar og því hefur hann
alist upp við að heimilið sé fullt af
börnum stóran hluta dagsins.
„Það eru alltaf krakkar í kring-
um mig, þannig að þetta verður
ekkert vandamál,“ segir Axel að
lokum.
Vann glímuna við krabbamein
Axel Kristinsson, Íslandsmeistari í júdó og brasilísku jiu jitsu, hné niður sama dag og hann útskrifaðist úr MR og greindist með
eitlafrumukrabbamein tveimur dögum síðar. Meðan á erfiðri lyfjameðferð stóð æfði hann íþrótt sína af kappi og hóf einnig há-
skólanám í verkfræði. Kjartan Guðmundsson ræddi við afreksmanninn um bardagana, sigrana og breytt lífsviðhorf.
BARDAGAMENN Axel glímir hér við Þráin Kolbeinsson vin sinn, en það var einmitt
Þráinn sem kynnti Axel fyrir brasilísku jiu jitsu. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
VINNUR MEÐ BÖRNUM Axel hlakkar mikið til að kenna börnum og unglingum jiu jitsu í Mjölni í vetur. Foreldrar hans starfa sem
dagforeldrar og því er hann vanur því að hafa mörg börn í kringum sig. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Þetta var erfitt, en
ekki síður andlega
en líkamlega. Það er
engum ætlað að þola
svona meðferð lengi.