Fréttablaðið - 02.09.2010, Blaðsíða 48

28 2. september 2010 FIMMTUDAGUR
BAKÞANKAR
Charlotte
Böving
Í haust kemur út vegleg ferilsplata Bubba Morthens
með 60 bestu lögunum frá glæsilegum 30 ára ferli.
Þér býðst að velja lögin á plötuna!
Þitt er
valið!
Veglegir vinningar fyrir heppna þátttakendur!
Geislaplötur · Miðar á tónleika · Áritaður kassagítar.
Kíktu á Vísi.is fyrir 13. september
og veldu þau 10 lög sem þér finnst best.
Hringdu í síma
ef blaðið berst ekki
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
At leve i nuet er livets teknik Og alle folk gør deres bedste
Men halvdelen vælger det nu som gik
Og halvdelen vælger det næste
ÞETTA litla ljóðbrot úr kvæði eftir Piet
Hein (ef þú þekkir ekki Piet Hein mæli
ég með því að þú gúglir hann) er með í
kabarett-einleik sem ég er alveg að
fara að frumsýna í Iðnó. Þegar ég
segi „alveg að fara að“ vita allir
að ég er að tala í framtíð. Fram-
tíðin er ekki nútíð og ef það er
eitthvað sem leikarar eiga mjög
erfitt með rétt fyrir frumsýn-
ingu, þá er það að vera í núinu.
Jafnvel þótt maður viti að leikhús
er listgrein núsins!
VIÐ lifum á tímum sem
gera út á núið. Kannski
af því að núið er lúxus-
ástand, sem við kunn-
um varla að njóta? Við
erum ýmist föst í for-
tíð, veltandi okkur upp
úr minningum eða að
ergja okkur á því sem
við hefðum átt að gera
eða einhverju sem
einhver gerði okkur
einhvertíma. Eða
við erum komin á flug í framtíðina og
höfum áhyggjur af því hvernig allt muni
fara. – „Það er bara svo margt sem getur
farið úrskeiðis“ hugsum við stöðugt.
ÞETTA hlýtur að vera eldgömul eðlis-
hvöt frá tímum þegar við áttum það á
hættu að það réðist á okkur ljón, ef í
Afríku (!), eða hugsanlega víkingur ef á
Íslandi (!). Þessi tilhneiging að ímynda
sér alltaf það versta gefur manni tíma
til að undirbúa sig, t.d. með því að slípa
sverð sitt.
LEIKARAR eru ósjaldan þjakaðir af
martröðum fyrir frumsýningu. Dæmi-
gert er t.d. að dreyma að maður standi
til hliðar við sviðið og muni ekki stikk-
orðið til að fara inn á. Og þegar maður
ákveður loks að hætta sér á svið man
maður ekki textann sinn, er nakinn og
fattar að maður á alls ekki að vera í til-
teknu leikriti, heldur allt öðru sem löngu
er búið að frumsýna. Nakinn og varnar-
laus reynir maður að flýja sviðið, en
fæturnir færa sig ekki úr stað!
ÓTTINN er versti óvinur núsins. Ætli
mér takist að tjóðra hann á næstu
dögum, áður en framtíðin verður að
nútíð? Svona er svo margt sem maður
getur haft áhyggjur af.
Núið
Það er ekki fyrr en
maður stendur og
horfir á stjörnu-
bjartan himininn að
maður áttar sig á
því hversu lítill
maður er.
Áttar þú þig
ekki örugg-
lega á því
hversu stór
ég er?
Sjáðu!
Það er sjampó
útum allt gólf.
Og
baðmottan
er rennandi
blaut.
Jakkinn
liggur
bara
hérna á
gólfinu.
Ég gæti --
AARRRRRRG!!!
Bjargað af
móðureðlinu.
Ég á eftir að
eiga frábæran
dag!
Nú
hvað?
Ö, ehe, ekkert,
haha, bara stríða!
Örlög stórkostlegra
hugmynda velta á því
hver er að hlusta.
ILMVATNS
Þú átt eftir
að elska
þessa lykt,
þetta er
Kennel nr.5
borgin