Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 34
112
MORGUNN
treysta slíkum írásögum, og yfirleitt sýnum og opinber-
unum nútímans, þá verður Kristur enn dýrlegri í augum
minum, því að mér hefir aldrei akilist betur en nú, hve
elskulega mannlegur hann er, jafrtframt því sem hann er
guðdómlega gæzkurikur og líknsamur mitt í heilagleikan-
um. Og jafnframt er sem þokunni, er hugmyndin um
hann var hulin í, sé létt upp, en hann risinn upp fyrir
hug minum í heimi miklu fyliri veruleika. Slíkum lausn-
ara þráir hugur minn að lúta, og mér skilst, að aldrei
hafi mannkyninu hlotnast meiri vegsemd en sú, að liann
vildi kallast og vera bróðir vor. Friðþægjara- og dóm-
ara-hugmyndirnar um Krist fá eigi fullnægt hjarta voru.
Vér þráum að eiga að hinn líknsama, gæzkuríka frelsara
og hjáipara í ijósheimi guðs, — þann er sagði um sig,
að hann væri ekki kominn til að dæma heiminn, heldur
til að frelsa hann, þann er þetta á við enn: »Brákaðan
reyr mun hann ekki brjóta sundur, og rjúkandi hörkveik
mun hann ekki slökkva* Það er hið háleita við páska-
boðskap nútíðarinnar, að hann er að festa trúna á þann
Kri8t aftur hjá mannkyninu. —
Getið þér trúað því, tilheyrendur mínir, að guðsþjón-
UBtur vor mannanna, þar sem vér biðjum til guðs, áköll-
um Krist og syngjum lofsöngva, hafi þau áhrif inn í
ósýnilegan heim, að fyrir þau verði sjálfum drotni Kristi
auðveldara að veita náðaráhrifum sínum til þeirra sálna
meðal vor, er mest þurfa huggunar hans með? Eða eig-
ið þér ekki til trú á slíkan veruleika, að einnig hér við
guðsþjónustur vorar í Reykjavík geti áhrifa frá honum
orðið vart? Guð gefi, að sú alvörufylling mætti koma í
trú vora, að svo hljótt yrði hér í kirkjunni við guðsþjón-
ustur vorar, af þrá vorri eftir samfélagi við Krist, að
þreyttar og hryggar sálir fyndu, að hingað væri gott að
koma, af því að hér væru fyrir hljóðleik og helgun hug-
ans einhver skilyrði fyrir hendi, sem greiddu fyrir náðar-
áhrifum hins upprisna, lifandi frelsara og sístarfancþ hjálp-
ara. Guð gefi, að sem flest af oss gætu af alvöru