Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 37
MOKGTJNN
115
uin, hver fjarstæða það sé að ætla sér að skýra sumt af
því, sem fram kom, með fjarhriíum, og þær draga engar
dulur á það, að þær telja sig hafa komist í samband við
framliðna vinkonu sína, og að henni hafi ekki að eins tek-
ist að koma með atriði úr lífi sinu, sem þær vissu, heldur
og með atriði, sem þeim var með öllu ókunnugt um.
Mér þykir ekki ósennilegt, að ýmsum þyki gaman að
því ao fá einhverja frekari vitneskju um frú Leonard, þar
sem hún er áreiðanlega, í sinni röð, ein af merkilegustu
konum jarðarinnar. Því miður er magn þeirra sannana,
sem komið hefir hjá henni fyrir tilveru ósýnilegs heims
og sambandi við hann, lokað fyrir almenningi, að því
undanteknu, sem prentað er i »Raymond« og þessari nýju
bók brezka Sálarrannsóknafélagsins. Hitt er eign einstakra
manna, sem fengið hafa, fundi hjá lýúnni og flestir líta á
þessar sannanir, að sögn, sem helga dóma, er þeim komi
ekki til hugar að fleygja út í almenning. En ofurlítið hefir
frúin látið uppi ura reynslu sína, og það verið prentað í
enskum blöðum. Þaðan er það tekið, sem hér fer á eftir.
Fyrstu kynni hennar af spíritismanum voru þau, er
nú skal greina:
Hún átti heima hjá móður sinni úti í sveit, fáar enskar
mílur frá borginni Birkenhead. Til þessarar borgar var
hún einu sinni send, þegar hún var náhegt 15 ára gömul,
og átti að fara þar í búðir. Þá sá hún lítiðliús; utan á þvi
var auglýsingaspjald, og á því stóð: »Spíritistafundir haldn-
ir hér«. Hún hafði enga hugmynd um, við hvað væri átt
með þessu, en það settist fast í minninu. Tveim árum
síðar sá hún sams konar auglýsing í öðrum bæ, og réð af
að fara þangað næstkomandi sunnudagskvöld. Þær mæðg-
ur voru vanar að fara snemma að hátta, en hún gerði
sér eitthvað til erindis út og fór á fundinn. Þar var kven-
miðill uppi á palli og var að tala, og henni fanst sú kona
hafa kynlegt látbragð og tala bjagaða ensku. Hún óskaði,
að þessi kona vildi tala greinilegar. Miðillinn ávarpaði
hana og fór að lýsa einhverjum, sem hún ætti að þr kkja.
8*