Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 41

MORGUNN
119
'því fólginn, hvað frúin hefði fest hugann mikið við það
að hleypa henni að.
Nú kynnu einhverjir að ætla, að helztu örðugleikun-
um hafi verið lokið, þegar Feda hafði náð stjórninni og
var farin að tala af vörum frúarinnar. En það var nú
«tthvað annað. Fyrst gat Feda ekki talað nema mjög
lágt, og hún virtiBt ekki skilja, hvaða erindi hún ætti
þangað, en stagaðist á því, að aðrir leiðsagnarandar ætl-
uðu að hjálpa. Feda virtist ekkert skiija í þeim tilraun-
um, sem til var stofnað. Til dæmis að taka var það á
Binum fundi, að einn fundarmanna hafði áhyggjur út af
fj&rstaddri vinkonu sinni, sem eitthvað gekk að. Feda
var beðin að fara til þessarar vinkonu og gera viðvart
um, hvernig henni liði. Feda lofaði að fara, og daginn
eftir var fundur. Fedu var þá mikið niðri fyrir og sagði: »Eg
fór bangað!* En hún mintist ekkert á það erindi, sem
hún hafði verið beðin fyrir, fór að segja frá konu, sem
hún hefði séð og áður hefði verið svarthærð, en nú væri
hárið á henni með gullslit. Þetta fanst henni krattaverk.
Sjúku konunni, sem hún átti að vitja um, hafði hún
steingleymt. Nú varð að venja hana við að sinna þvi,
sem tilraunirnar áttu að stefna að. En Feda reyndist alls
ekki auðsveipinn nemandi, heldur mjög þrálynd, og enn
þurfti 18 mánuði til þess að koma inn í hana hugmynd-
um um það, sem hún ætti að gera. Mikil áherzla virð-
ist hafa verið á það lögð að fá hana til þess að finna
menn í fjarlægð, og henni fór að takast það snildarlega.
En þegar Feda fór loksins að verða fær um það verk,
sem hún hafði tekið að sór, sagði hún frú Leonard, að
hún yrði að gera þetta starf að atvinnu sinni. Ekkert
gagn væri að þvi að frúin léti við það sitja að sinna
miðilsstarfi fyrir fáeina vini sína, því að von væri á
mikilfenglegum atburðum á jarðarsviðinu, og þá þyrfti á
frú Leonard að halda. Það var eitthvað ári áður en
ófriðurinn mikli hófst, og við hann var átt, sagði Feda
J3íðar. En frú Leonard skildi þá ekkert í þessu. Hún