Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 43
MjO R Gr U N N
121
yíir um með sorglegum atvikum, og sérstök skilyrði væru
uauðsynleg til þess að þeir gætu komið skeytum greið-
lega og með þeim hætti, að verulega sterkar sannanir
fengjust. Mér var líka sagt, að skilyrðin fyrir sálarrann-
sóknum væru ekki eins góð á ófriðartímum, af því að
sveifiur, sem ófriðurinn ylli, væru svo oisafengnar.
»Þeir menn, sem komið hafa til mín á einstaklinga-
fundi, hafa nærri því allir raist nána ættingja í ófriðin-
um. Þvi hefir verið haldið að mér að hjálpa þessum
mönnum fremur en nokkurum öðrum, og sannleikurinn
er sá, að eg hefi beðið marga, sem áður komu til mín á
ákveðnum tímum til þess að ná sambandi við framliðna
vini sína, að víkja fyrir þeim, sem liafa þurft á bráðri
huggun að halda. Mig langar til að taka' það fram, að'
margir menn hafa komið til min, sem virtust ekki hafa
lengur neinar mætur á lífinu, og það var eins og þeim
fyndist þetta siðasta hugsanlega úrræðið. Þeir gátu ekki
farið aftur að fást við störf sin, né haldið áfram að haga.
sér sem nytsamir limir þjóðfélagsins, nema þeir fengju
vissu um það, að ástvinir þeirra væru enn á lífi og létu
sér ant um þá — vissu, sem reist væri á sönnunum.
Þetta hefir mór verið sagt þrásinnis*.
Flestum er kunnugt um það, að fjöldi manna full-
yrðir, að vér getum »farið úr líkamanum«, sem svo er
nefnt, og jafnvel að vér förum það að jafnaði í svefni.
Kenningin er sú, að »andlegi likaminn*, sem Páll postuli
talar um, geti losnað frá jarðneska líkamanum, án þess
að jarðneski likamiun deyi, og farið sinna ferða. Frú
Leonard virðist hafa þennan hæfileika. Hér fer á eftir
eitt dæmi þcss. Sagan er sérstaklega hugnæm vegna
þess, að í þessari útrás sinni virðist l’rúin hafa orðið vör
atburða bæði á jörðunni og einhverju því sviði, sem fram-
liðnir menn hafast við á — auk þess sem hún hefir getað
athugað ferðalagið óvenjulega greinilega.
Einn dag átti hún von á hjónum, sem komu reglu-
lega einusinni í viku til þess að leita sambands við son>