Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 45

MOEGUNN
123
tnanni sínum í dyrunum. Hún varð þess ekki vör, að
hún færi út um sveí'nherbergisdyrnar, sem voru lokaðar,
en út fyrir þær var húu komin. Hún sá, að aðkomu-
maðurinn var frá gasstöðinni, en hún tók ekki eftir því,
sem þeir voru að tala um, því að rétt í sama bili fór
fram hjá þeim vinnukona af hærra lofti í húsinu, og hún
sá manninn sinn taka pening upp úr vasa sínum og
rétta vinnukonunni hann, án þess að segja nokkuð við
hana. Frúin sagði við sjálfa sig: »Þetta er skrítið.
Hvernig stendur á þvi að hann fékk stúlkunni þennan
pening ?« Hún ásetti sér að muna þetta og tala um það
við manninn sinn, og sagði við sjálfa sig, að tvent væri
að muna: ]) gasmanninn, 2) stúlkuna ofan af loftinu.
Þá fann hún, að hún var aftur komin inn í svefn-
herbergið, og vissi ekki, hvernig það hafði atvikast. Hún
fann, að meðvitundin og hugsunarmátturinn var að réna,
og hélt, að það gæti stafað af því, að hún væri að hverfa
aftur í jarðneska likamann. Svo. að hún hætti að liugsa,
til þess að sér yrði það auðveldara. En eftir eitt eða
tvö augnablik furðaði hún &ig á því, að hugurinn var
aftur tekinn að starfa. Hún leit kringum sig og sá þeg-
ar, að hún var ekki í rúminu, jafnvel ekki í svefnher-
berginu, heldur í einhverju herbergi, sem hún hafði aldrei
séð áður. Merkilegast þótti henni það, að hún sá að
hjónin, sem væntanleg voru til hennar um daginn, voru
þarna inni, og þuu voru að tala við mann, sem hún hafði
nkki áður séð. Hún lieyrði frúna nefna liana, en annars
gat hún ekki náð í samtnlið að öðru leyti en því, að
hjónin inundu vera að bjóða þessum ókunna manni á
fundinn hjá henni. Nú fór hún að hugsa um það, að
þetta lilyti að vera draumur, því að þessi hjón mundu
aldrei hleypa neinum að þeiin einkamálum, sem á fund-
um þeirra gerðust og voiu þeim svo heilög. Hún athug-
aði óþekta manninn vaudlega í því skyni að muna,
hvernig hann hefði verið ásýndum, þegar hún yrði kom-
in í venjulegt ástand. Þá datt lienni í hug að tiýta sér