Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 51
10EGUINN
129
ing að kenna. En um eitt atriði að minsta kosti skilst
mér sem við dr. G. F. séum ósammála, og það atriði finst
mér skifta miklu máli og vera þess vert, að um það
sé rætt.
Eg tek misskilninginn á undan.
Dr. G. F. segir: »Eins og mór flnst það ósanngjarnt
að heimta af mönnum að þeir rannsaki það, sem þeir
hafa engan áhuga á, eins finst mér það fjarri lagi að
heimta af öllum, sem eru t. d. sannfærðir um annað líf,
að þeir gerist postular og gangi í skrokk á hverjum Tómasi
er þeir ná til«.
Dr. Gf. F. fær það út úr bók minni, með einhverjum
mér alveg óskiljanlegum hætti, að eg sé honum ósam-
mála uin þessi atriði. Eg er sammála honum um þau
bæði.
Það er út af ummælum mínum um prófe3sor Huxley
að dr. G. F. ætlar mér það, að eg heimti af mönnum, að
þeir rannsaki það, sem þeir hafa engan áhuga á. En eg
hetí alls ekki gert það að umtalsefni, að prófessor Huxley
skyldi ekki rannsdka dularfull fyrirbrigði. Enginn maður
rannsakar þau, svo að verulegu gagni komi, án þess að
verja til þess miklupi tíma og fyrirhöfn. Mér er þáð ljóst
og hefir verið það Ijóst, að lluxley gat hafa haft gildar
ástæður til þess að leggja ekki út í þá rannsókn. Það
er alveg rétt hjá dr. (1. F. að það ber ekki vitni um
neinn »mótþróa« Huxleys gegn rannsókn dularfullra fyrir-
brigða, að hann vildi ekkert fást við þá rannsókn sjálfur.
Eg hefi ekki heldur haldið því fram moð einu orði. Hinu
hefi eg haldið fram, að það, hvernig hann leit á árangur
þeirra rannsókna, haíi borið vitni um mótþróa. Og við
það stend eg.
Þegar heimsfrægir vísindamenn senda honum skýrsl-
ur um óhemjulega merkilegar og furðulegar staðreyndir,
sem a. m. k. benda fast á það, að samband hafi fengist
við framliðna menn, án þess að nokkurt orð sé þar haft
9