Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 103

MORGUKN
181
KII. flfmælisgjöfin.
Nóttina fyrir afmælisdaginn minn 18. júní 1917, dreymdi
mig að komið var að rúminu minu og sagt: Vakir þú, systir
mín góða? Eg játa því. Þá er aftur sagt: Eg kem hérna
með afmælisgjöf handa þér. Þykist eg þá líta upp og
þekki, að þetta er Valgerður tengdasystir mín á Bægisá.
fíún réttir mér bréfspjald, með breiðri, gyltri rönd í kring,
og eg les þar yndislega fögur vers En það eitt man eg,
að hún þakkaði mér þar ineð hjartnæmum orðum fyrir
alt gott. Eg seilist svo til hennar og bið hana að lofa mér
að þakka henni. Þá réttir hún mér höndina og segir
blíðlega: Glöð hefði eg verið, ef eg hefði getað látið
ykkur öðlast nú slika sælu og gleði, sem mér auðnaðist í
nótt. Og hún tók fast og innilega í höndina á mér. —
Eg hrökk upp og leit um leið á klukkuna, og þá var
hún ð f. h.
Klukkan 2 um daginn kom maður frá Bægisá til að
segja okkur lát mágkonu rninnar Valgerðar, og hafði hún
dáið þá seinnipart næturinnar.
XIII. Ekki unúir Ieiðinu.
Skömmu eftir að Oli bróðir minn á Hjalteyri dó (í
október 1917) fékk eg bréf frá konu hans. Þar segir hún
siðast: Berðu kveðju frá mér að stóra leiðinu minu«.
Þetta »stóra leiði« er rétt fyrir norðan norðvesturhorn
kirkjunnar, og að eins gangrúm á milli. Þar hvilir Oli,
börn þeirra hjónanna fjögur (dóu þrjú þeirra á sama ári),
öll fullorðin, og Nikolina systir mín. — Nóttina eftir að
eg fékk bréfið dreymir mig þetta:
Eg þykist ganga út í kirkjugarð að litast þar um,
fer avo inn í forkirkjuna og þaðan inn í hliðarkompu
norður úr henni. Á kompu þessari er gluggi, sem er
fast við »stóra leiðið«. Eg horfi um stund á leiðið út
um gluggann; kemur þá margt í huga minn. og þar á
meðal kveðjan frá Ingibjörgu mágkonu minni í bréfi henn-