Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 126
204
MORGUNN
Samkvæmt bendingu hans tók nú Jac. músselínið frá og
sá undir því ungan melónustöngul, um 20 sm. háan. Fak-
írinn dró jurtina varlega upp — fræhýðið hékk enn við
rótina, og sást skoran í það greinilega. Hér má taka það
fram, að fakírinn vissi ekki fyrirfram um tilraunina, að
hann gat ekki falið neitt á sér, þar sem hann var því
nær nakirin, og að kjarninn var valinn meðal margra
annarra þá um leið. Þegar Covindasamy var búínil að
hafa gaman af undrun Jacolliots um stund, sagði hann:
»Ef eg hefði haldið bænum mínum áfram í 8 daga,
þá hefði tréð borið blóm, og eftir 14 daga hefði það borið
ávexti«.
Þegar Jac sagði, að það gæti aðrir fakirar gert á
tveim stundum, svaraði hinn því að þá hefði þroskuð tré
verið fiutt úr stað með hjálp anda, en ekki flýtt vexti
þeirra. Jacolliot ætlar á, að slíkur vöxtur, sem nú var
frá sagt, myndi venjulega ekki geta orðið á skemmri tima
en 14 dögum ') — Geta má þess, að eftir fyrirbrigðið var
því nær alt vatn horfið úr leðjunni (sogið upp í blómið).
Kl. 10 þá um kvöldið kam Cov. í síðasta sinn inn í
herbergi Jacoiliots; var hann þá alveg nakinn og hafði
hnýtt bambuspriki sínu í hár sér. Sagði hann, að ekkert
óhreint mætti snerta þann, er ákallaði andana, ef hann
ætlaði að sýna allan mátt sinn. — Kú er þess að gæta,
að herbergi Jacolliots var á sjöund i lofti og stóð að eins
í sambandi við hjallann (eða svalirnar), og að bæði það'
og hjallinn voru alveg einangruð frá öðrum herbergjum.
Bjart ljós logaði á hengilömpuin; var annar þeirra inni í
herberginu, en hinn úti á hjallanum.
Fakírinn setti glóðarker eitt, eins og notað er mjög í
indverskum húsum, út á hjallann, varp á það reykelsi og
hóf síðan langan söng á ókendu máli, las sína vanalegn
’) Um slik fyrirbrigði á Vesturiöndnm sjá t. d. du Prel: Stndien
etc. I, 62 o. s. (m. a. um vöxt blómsin* Ixora crocata hjá miðlinum frú
d’F.spérance, sbr. bók hennar „Fra Skyggeriget11 — dönsk þýð. — bls.
263 o. 8.). Sbr. einnig E. von Hartmann: Der Spiritismus, aths. 53.