Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 129
MORGUNH
20T
Fakírinn endurgalt óskirnar á skrúðmáli sínu, tók við
gjöf þeirri, sem honum var boðin, án þess að þakka fyrir
hana eða líta á hana, kvaddi og fór. Um aftureldingu
lagði hann af stað heim til sín.
Þegar Jacolliot vaknaði eftir nokkurra tíma svefn, var
honum helzt í hug, að álíta alt það draum, sem fyrir
hann hafði borið um nóttina, en harmoníkan lá þar, blóm-
in þöktu enn hjallann, fjandafælusveigurinn lá á legu-
bekknum og setningar þær, er hann hafði ritað upp eftir
eldskriftinni, voru skráðar í vasabók hans. Nokkurra.
svika gat liann ekki orðið var, frekar en Huc ábóti
hafði getað það við lík fyrirbrigði í Tíbet,1) þar sem hann,
var trúboði
Frekari samanburð á þessum indversku listum og
vestrænum miðlafyrirbrigðum má t. d. finna hjá J. A.
Hill í bók hans »Spiritualism, its History, Phenomena and
Doctrine*; endar hann þann kafla á þessum orðum (bls.
115.):
»Og eins og við höfum séð, .... virðist það víst, að
fyrirbrigði þau, sem nefnd eru spíritistisk á Vesturlönd-
um, sé sama eðlis (identical) eða naskyld þeim, sem sagt
er að gerist á Indlandi á meðal fólks, sem þekkir ekki
neitt til sögu vorrar, Vesturlandabúa«.
Jákob Jóh. Smári.
*) Huc: Souvenirs d’un voyage dans la Tartarie (1850), tilvitnun hjá
dn Prel: Studien ete., I, 69.