Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 157
MORGUNN
235
talandi, yíii- þúaundum manna að öllum jafnaði. Hann
hefir ekkert af þeim skelk, sem getið er um hér að frarn-
an, og hann er mesti kirkjuvinur. Hann lítur svo á, að
fólkið verði í allri sinni sorg og allri sinni fávizku að fá
að vita um staðreyndir annars lieims, að svo miklu leyti
sem nokkurum auðnast að verða þeirra vÍ9ari, og að yfir-
leitt geti það ekki orðið til annars en hamingju. Á einni
ferð sinni var hann gestur Welldons biskups, þess er get-
ið er um framar í þessu liefti. Biskup hafði boð inni,
meðan Conan Doyle var hjá honum, og Conan Doyle
flutti erindi yfir sarnkvæmisgestunum. Biskup talaði á
undan honum og lét þess þar getið, að nú væri spíritism-
inn kominn það vel á veg, að ókleift væri að hlæja
hann út úr veröldinni. Sú spurning var lögð fyrir Conan
Doyie, hvað kirkjan ætti að gera i þessu máli. Hann
svaraði því svo, að vildu kirkjurnar fara að sinna því,
mundu þær mæta hinni mestu samúð hjá leiðtogum spiri-
tismans. Margir leiðtogarnir væru prestar í ensku biskupa-
kirkjunni. Með slíkum byrjunarkjarna hlyti það að vera
auðvelt verk biskupuin og öðrum kirkjuhöfðingjum að ná
sambandi við vígða presta innan hverrar kirkjudeíldar,
tala við þá um málið og finna skynsamleg ráð til þess^,
að koma inn þessum nýju sannindum, sein ryddu engu
burt — gerðu ekki annað en fylla upp eyðurnar í trúar-
brögðunum. Kirkjan artti að rannsaka va.ndlega alla nýja
vitneskju, láta uppi álit sitt á henni og láta hana renna
samun við kenningu sína og siði, ef það væri talið rétt
eftir vandlega rannsókn.
Annað, sem áreiðarilega hefir ýtt spíritismanum mjög
áfram á Englandi, er ósjálfráð skrif prestsins G. Vale
Owen. Prófessor Har. Níelsson skýrði frá því í •Timuu-
uin« l'yrir nokkuru, að eitt uf fjöllesnusiu blöðum Eng-
lands va*ri tekið að fiytja þær fregnir og lýsingar af öðr-
um heimi, seni í þeim skrifum er fólgið. Fyrstu siðu
blaðsins á að verja til þess urn sex mánuði, og slíka