Morgunn - 01.12.1923, Qupperneq 14

140
MORGUNN
hvað framliðnir vinir eru þá umhyggjusamir og enginn efi k,
því, að sá, sem á góiia vini á undan sér farna, hann á þann
auð, sem ekki er hægt með orðum að lýsa. Þótt kærleikur vina
á milli hér í heimi sé oft fagur, þá kemst það ekkert í sam-
jöfnuð við þá umhyggju, sem framliðnir vinir okkar sýna okk-
ur. Líklega er það mesta guðsgjöfin, sem við getum eignast,
að eiga góða ástvini, sem komnir eru á undan okkur til þess
að tilbúa okkur stað.
Fyrir nokkurum árum lá ein kona hér í bænum mjög veik.
Hnn gerir boð eftir mér, og segir mér, þegar eg kem inn til
hennar, að sig langi til að vita, hvað eg sjái. Ilún hafði oft
verið á tilraunafundum með mér áður. Bg sezt hjá henni og
við þögðum báðar dálitla stund. Þá segi eg henni, að það,
sem eg sjai hjá henni. sé móðir hennar og móðursystir, sem
báðar voru löngu látnar. Hún brosti og sagði: „Jæja, þá dey
eg ánægð, fyrst eg veit liún mamma er hjá mér. Mér fanst, eg
vera búin að verða vör við hana; því sendi eg eftir yður.“
Konan dó morguninn eftir.
Oft hefi eg séð kringum veika menn það, sem eg liefi
ekki verið í neinum vafa um að hafi verið læknar og hjúkrun-
arkonur frá öðrum heimi. Þær verur hafa starfað með mjög
mikilli alúð. Rérstaklega er mér það minnisstætt, að eg kom
einu sinni inn til sjúklings, sem ekki var að sjá annað en ætti
mjðg slcamt eftir. Með mér var miðill og einn maður til. Við,
sem aðkomandi v-ornm.ogkonasjúklingsins^setjumstöllkring-
um rúm sjúklingsins, og eftir örlitla stund fer miðillinn í sam-
bandsástand. Þá sé eg, hvar koma að sjúklingnum tvær verur,
stór og gerfilegur karlmaður, og svo kvenmaður. Þau fara að
starfa við sjúklinginn, og eg sannfærist um, að þetta sé lææn
ir og hjúkrunarkona. Þegar þau eru búin að vera þarna svo
sem 2—3 mínútur, þá er eins og alt lagist, sjúklingnum fer
að létta; hann fer að fá frið og getur lagst út af, sem hann
gat ekki áður. Svo sofnaði hann og svaf rólega alla nóttina.
Við komum til hans oft eftir það, því að hann lá nokkuð
lengi, og altaf voru yfir honum þessar verur frá öðrum heimi.
Framan af voru þau bæði. Svo, eftir að hann var verulega