Morgunn - 01.12.1923, Page 78

204
MORGUNN
„Hvað hjet hann“, spyr S. H. Kvaran. „Það man eg eklri
glögt, en minnir ‘hann héti Valur, að minsta kosti byrjaði
nafnið á V“. S. H. Kvaran gat þess, að þetta væri alveg rétt
um hundinn; hann hefði lieitið Valur, og verið óvenju vitur
og eftirlæti allra á heimilinu. Bnginn viðstaddur vissi neitt
um þetta eða nafn hundsins, annar en S. H. Kvaran.
Á fundinum 24. febr. sér drengurinn aftur H. B. „Það
var þegar þú varst 10 ára. Þá var þér gefinn blár kistill,
og þú varst fjarska glaður; þú labhaðir með hann út á hól,
og þóttist mikill maður“. S. H. Kvaran mundi einltar vel
eftir þessu, en minti hann væri gefinn sér í sumargjöf, en
ekki áfmælisgjöf, og kvaðst hafa orðið mjög glaður út af
gjöfinni. Kistillinn var blár að iit. Af viðstöddum vissu ekki
aðrir þetta en S. H. Kvaran og kona hans.
Á fundinum 3. marz sér drengurinn meðal annara H. E.
Við hliðina á honum sér hann letrað: Hjörleifur Binarsson
heiti eg“. S. H. Kvaran var þá farinn til alþingis. ,,Eg ætla
að biðja ykkur að skrifa Sigurði syni mínum, og biðja hann
að spyrja Einar son minn, hvort hann muni ekki eftir því,
sem eg segi nú. t fyrst lagi: Hvort hann muni ekki eftir,
hvað hann hafi komið öllum á óvænt, þegar hann kom frá
Ameríku, mig minnir 1907. Þá vorum við lconan mín nýkomin
á fætur. Þetta man eg glögt, því enginn átti von á lionura.
Mig minnir eg hafi skrifað Sigurði þetta, en eg vil þó ekki
staðhæfa það, en spyrjið hann samt,, — hver veit? Bg man
einnig vel eftir, að Tryggvi sonur minn var milcið veikur um
þessar mundir. Hann háfði legið fyrir dauðanum all-lengi í
veiki, sem eg man ekki nafnið á, nema það byrjaði á m. Þetta
tel eg alveg áreiðanlegt. Og spyrjið hann líka, hvort hann
muni ekki eftir því, að eg kendi mörgum börnum, meðan eg
var í Reykjavík. Eg vil ekki ábyrgjast, að þetta sé rétt, en
skrifið Sigurði þetta alt. Verið þið nú blessuð og sæi- Hjör-
leifur Binarsson“. Enginn viðstaddur vissi neitt um þett.a.
Pundarmenn gerðu ráð fyrir, að hið eina, sem vitneskja gæti
fengist um, væri ef til vill heimkomu-ár B. H. Kv., þegar
hann kom úr vesturför sinni; gjörðum við ráð fyrir, að við