Morgunn - 01.12.1923, Qupperneq 82

208
MOEGUNN
landafræðina hans handa þeim; en þegar eg sá hana, lílcaði
mér hún ágætlepra og keypti hana strax“. Dóttir hans, er
átti heima þar á staðnum, hvað þetta vera alveg rétt.
[Bæðuinaður las því næst tvær frásagnir úr öðru lífi, er liann
hafðii ritað ósjálfrátt. pó að þær séu skemtilegar, virðist rétt að
fella iþær burt að sinni, með því að þær hafa ekki sönnunargildi,
og enginn kostur er á að gera sér grein þess, að hvo miklu leyti
þær kunna að vera frá miðlinum sjálfum runnar, án þess að hann
viti það sjálfur. Hann lauk máli sínu á þessa Ieið:]
„Bg mintist í upphafi þessa erindis á áhrifin, sem end-
urfundavissan hefði haft á litla drenginn. Mér finst þetta
tímabil æfi minnar, sem vinirnir að handan hafa verið sterk-
astir, ávaxtaríkasta tímabil æfi minnar, og eg lilýt æfinlega
að vera þakklátur þeim Einari H. Kvaran og próf. H. Níels-
syni, fyrir ritin þeirra um þetta mál, og sérstaklega fyrir
hina frábæru altið, hjálpsemi og leiðbeiningar, sem þeir hafa
gefið mér við rannsókn þessa máls. í fám orðum: Þetta mál
hefir sannfært mig um óendanlegan fórnandi og líknandi
kærleika Jesú Krists, sem þrengir sér gegnum dýpsta hyl-
dýpi mannlegrar eymdar og gegnum svartasta náttmyrkur
örvæntingar og efa, og varpar ljósgeisla eilífðarvissunnar
inn í sálir veikra og ófullkominna mannanna. Það kemur
okkur til að hrópa af insta grunni sálar vorrar: Drottinn
minn og Guð minn!
Það hefir vísað mér leiðina til föðurhíisa Guðs, sem mold-
viðri hefðlielgaðra erfikenninga og ófrelsisfjötra þröngsýnna
trúarlærdóma höfðu falið fyrir mér, og eg get vel tekið undir
með Þ. E.:
„En til þess að skafa það altsaman af.
er æfin að helmingi gengin“.
Eg er sannfærður um, að mikill fjöldi manna hefir slíka
játningu að gera, og eg get ekki varist því að spyr ja: Hvers
vegna ilskast kirkjan við þetta mál? Mér er með öllu óskilj-
anlegt, að einmitt þeir, sem hafa valið sér það veglega hlnt-