Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 28

22
MORGUNN
líkamnmgar og ganga meS öllu úr skugga um, aö engin brögð
gætu veriö í tafli við slík fyrirbrigði. Nú hafa þeir menn, sem
eg hefi nú minst á, þózt vita, að ekki væri annað en vitleysa að
gera sér í hugarlund, að slík fyrirbrigði gerðust í veröldinni.
Eg er ekkert að lá þessum mönnum. Eg stend ekki hér til
þess að lá neinum neitt. Eg veit af eigin reynslu, hve örðugt
er að fá sig til að trúa slíkum furðuverkum. En hinu held eg
fram, að þeir menn, sem með einlægum vilja á því að komast
að sannleikanum, hafa kynt sér það, hve afar ríkar sannanir
eru fyrir líkamningunum, þeir mundu ekld geta hugsað né
talaS eins og þessir menn.
Mér er alveg ókleift að gera hér grein fyrir þeim sönn-
unum. Þær eru orönar að dálítilli vísindagrein útaf fyrir sig.
Eg bendi að eins á það, að allir þeir vísindamenn, sem hafa
rannsakað þetta mál af alúð og óhlutdrægni, hafa komist að
sömu niðurstöðunni. Auk þeirra eru þúsundir af öSrum mönn-
um, eins og þeir gerast upp og ofan, sem elcki eru í nokkurum
vafa. En aSaláherzluna legg eg á tilraunir vísindamannanna.
Ekki eingöngu vegna þess að nákvæm athugun hefir fyrir lang-
vinna tamningu orðið samgróin eðlisfari þeirra, heldur líka
vegna hins, að árangurinn hefir veriS andstæður vilja þeirra.
Hann hefir orðið til þess að mennirnir hafa farið að sjá það,
að tilverunni er í mjög mikilsverðum efnum annan veg háttaS
en vísindin virtust benda til. Og það hefir verið miklum örðug-
leikum bundið fyrir hugi þessara manna að komast aS slíki-i
ályktun.
Til þess að ykkur geti skilist, að eg er ekki aS fara með
neina staðleysu í þessum efnum, ætla eg að leyfa mér að lesa
ykkur ofurlítinn kafla úr bók, sem kom út fyrir tveimur árum.
Hún er eftir prófessor Charles Richet í París. Richet er, að
minsta kosti af mörgum, talinn merkastur lífeðlisfræðingur,
sem nú er uppi. Um 30 ár hefir hann fengist við sálarrann-
sóknir, einkum rannsókn á hinum svo nefndu líkamlegu fyrir-
brigðum, og hann hefir gefið út bók, á 7. hundrað stórar blað-
síður,um árangurinn. Engum, sem þá bók les, getur dulist,
að bak við hana er hin mesta varúS og gagnrýni. Eg geng að