Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 64

58
MORGUNN
væri: „Klokken slaar,“ en fundaraxenn kunnu það ekki og
sungu annað á staðiim.
„Mika“ liafði beSið um, að keðjan yrði ekki rofin, fyr en
'búið væri að kveikja. Teygði Gunnar Kvaran sig úr sæti sínu
og kveikti ljósið. Þá kom í ljós, að liluturinn, sem fallið bafði
.af píanóinu var rafmagnslampi.
(Undirskriftir:)
Guðm. Thoroddsen. Haraldur Nielsson. Gislína Kvaran.
Einar E. Kvaran. Gunnar E. Kvaran. Sigurður Tómasson.
Magnús Ólafsson. Aúalbjörg Sigurðardóttir. V. Iínudsen.
Hólmfrtður Knudsen. Kristinn Dcmtelsson. Matth. Þórðarson.
Þ. J. Jóhannsson. Sigurður Arnalds. Sigriður Pálsdóttir.
Einar H. Kvaran.
13. fundur.
10. marz.
Eftir nokkuð langa bið opnaðist tjaldgættin og sáust í
gættinni slæður hvítar. Næst var tjaldinu lyft frá hjá frú
Kvaran og miðillinn biður hana um að láta minka ljósið.
Kveðst hún þá sjá miðilinn og hvítan strók rísa upp frá brjósti
hans. G. Tkoroddsen sá miSilinn og hvítan strók á að gizka y%
meter á liæð upp úr brjósti hans. Rétt á eftir var tjaldið dregið
frá veggnum og fram gaigðist vera, hjúpuð hvítum slæðum,
ekki ósvipuSum nmmubúningi St. Jósepssystra, að eins hvítum,
og sýndi beran handlegg sinn, og segist frú Kvaran hafa heyrt
kosshljóð við hálsinn á sér er veran beygði sig ofan að henni.
Síðan hvarf veran inn í byrgið.
Eftir nokkura bið opnast tjaldgættin aftur og hvítklædda
veran sést standa fyrir innan gættina. Þá lokaðist gættin, en
opnaðist aftur eftir 2—3 sekúndur, og þá sást innan gættar-
innar önnur vera, sem var töluvert hærri vexti, og slæður
hennar ekki eins miklar um sig né meS eins miklum fellingum.
Búningur þeirrar veru virtist ekki eins bjartur eins og fyrri
verunnar, enda kom sú veran ekki eins langt fram í gættina
og hin fyrri. Nú líður nokkur stund og enn opnast gættin, og