Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 112
106
M 0 lt G U N N
.ákaí'a. Vi8 uröum aS leggja þessari veru til prjónaskó, sem
hún setti á bera fætuma, og þegar hún fór inn í byrgið, fleygði
hún þeim æfinlega út úr því. Hún virtist vera sóldýrkandi,
því að hún fleygði sér ávalt flatri á gólfið með andlitið móti
austri, bæði þegar hún byrjaði að sýna sig og þegar hún var
að ljúka við það. Margsinnis gekk hún um meðal fundar-
manna og sýndi á sér hendurnar, til þess aö menn gætu skoð-
að þær; þá fékk hún að láni gullúr eða gullkeðju hjá fund-
armönnum, fitlaði við þetta ofurlitla stund og sýndi því næst
aftur hendur sínax; þá var kominn á einhvern fingurinn ljóm-
andi fallegur gullhringur. Okkur var sagt, að þessi dama héti
Charity. Áður en miðillinn fór til Ástralíu, gaf Charity mér
langa frásögn um jarðlíf sitt. Eitt hefi eg gleymt að minn-
ast á. Hún var vön að setja auðan stól í miðjan mannhring-
inn; undantekningarlaust valdi hún þyngsta manninn og lét
hann setjast í stólinn. Eg hefi séð manni, sem var 238 (ensk)
pund, lyft upp í stólnum, og liúsgögn mín urðu fyrir skemdum.
Þá kom það og fyrir, að lítil Indíána-vera kom inn í
herbergið með meira en meterslengd af einhverju, sem var
líkt músselíni. Hún kastaði þessu út frá sér, og á mjög stuttri
stund stækkaði það svo, að það varð nálega fjóra metra á
lengd, á stærð við gluggatjald. Stunduni bjó hún til sjöl inni
í stofunni, og eg hefi oft séð hana búa þau til sex í einu.
Þegar hún hafÖi lokið því verki, hélt hún sjölunum upp með
sigursvip, íil þess að við gætum virt þau fyrir okkur. Og þá
hvarf hún. í fáein skifti aflíkamaði sig karlvera í fullri stærð
frammi fyrir okkur, þangað til ekkert var orðið eftir annað
en hvítt mistur, og upp úr þessu hvíta mistri hefir komið
kvenvera. Stundum gerðist það, að vera frá öðrum heimi,
sem okkur var kunnug, hélt ræðu í miðjum hringnum tuttugu
mínútur eða lengur í góðu ljósi.
Þann tímann, sem fundirnir voru haldnir á heimili mínu,
skipuðu leiðsagnarandar okkar þeim mönnum, sem voru í fasta
hringnum, að neyta jurtafæðu einnar og að forðast að reykja
eða neyta áfengra drykkja. Við fórum stranglega eftir fyr-
ármælunum — jafnvel þeim að lauga okkur. Sjálfur var mið-