Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 114

108
M 0 R Gr U N N
.sálrænu fyrirbrigði. Mo'S gleöi lýsi eg hér yfir því, ab þau 8 ár, sem
eg hefi þekt Eiuer Nielsen og notið aðsto'ðar hans við tilraunafundi,
hefi eg aldrei komist að neinum svikum eða tilraunum til þeirra frá
hans hálfu; hjá honum hefi eg komist að einlægum vilja til þess
að leggja með miðilsgáfu sinni sinn skerf til þess að útvega vitneskju
rnn sálrron lögmál og alt það, er kemur til greina á hinu sálrrona
sviði“
petta er óneitanlega mikilsverð yfirlýsing frá þeim manni, sem
í mestri samvinnu hefir verið við miSilinn. Hún er því mikilvægari,
sem bókin ber þaS meS sér, að höfundurinn hefir verið í meira lagi
efagjarn maSur.
Nokkuð mörgum árum áður en hr. E. N. kom til sögunnar, var
liöfundurinn einn af þeim mönnum, sem gengust fyrir því að fá til
Kaupmannahafnar frægan enskan líkamningamiðil, Mr. Williams.
Eundimir með honum hafa bersýnilega gengið ágætlega, sannanirnar •
svo ótvírœSar fyrir áreiðanleik fyrirbrigSanna, sem framast varð á
kosið. Meðal annars gerSust sum greinilegustu fyrirbrigðin í fullu
dagsljósi, þegar miðillinn sat í hringnum með öðrum fundarmönnum.
Samt lýsir höf. áhrifunum af tilraununum meS hann á þessa leiS:
„Mr. Williams var ástúSlegur og hjartagóður maður, en því mið-
ur varð hann ekki fyrir þeim skilningi frá okkar hálfu, sem hann átti
skilið- pví að — að C. M. einum undanskildum — töluSum við
hinir stöSugt um „loddaralist". Við gáturn blátt áfram ekki veitt
viðtöku þessari dásamlegu reynslu, þrátt fyrir það, að við urðum
fyrir henni með vakandi skilningarvitum og gátum alls ekki bent á
nein svik — og þrátt fyrir það, áð á fundinum hjá C. M. kom
okkur saman um það, að alls enginn kostur væri á aS blekkja okkur
með neinu móti.
„ViS gátum blátt áfram ekki ná'Ö í veruleikann, — alt, sem
fvrir var í sálum okkar, mótmælti honum: reynslan, uppeldiS, trú-
arbrögðin o. s. frv.
„Máttur vanans er mikill, og sérhvert dásamlegt og þess vegna
ótrúlegt fyrirbrigSi verður að minsta kosti að endurtakast oft, áSur
en við getum farið að trúa skynfærum okkar og komið þessum áhrif-
um í samræmi við skynsemi okkar.“
Hér er auðvitaS ekki rúm til þess að geta um öll þau dásamlegu
fyrirbrigði, sem höf. skýrir frá að gerst hafi í sinni viöurvist meS
E. N. sem miðli. Til þess aS geta fengið verulega hugmynd um það,
verða menn aS lesa bókina. Og það ráðum vér öllum þeim til að
gera, sem í hana geta náð. En til þess að menn skuli ekki halda,.