Morgunn - 01.06.1924, Blaðsíða 115
MOKGUNN
109
aí5 alt hafi fariö fram hjá hr. Bonne með slœlegu eftirliti og því
hafi verið veitt viStaka með einhverri baraalegri trúgimi, skuluin
vér til dæmis aS taka benda á fundina, sem 3 líhknar voru á, prófessor
Dr. med. Y. Hjeiberg, Dr. med. Wiberg og Thorson læknir, ásamt
10 öðruin merkismönnum.
Eftir að dómadagsrifrildi hafSi farið fram um það, hvort fyr-
irbrigðin hjá E. N. stöfuðu af svikum eSa ekki, var mönnum boSið
á rannsóknarfundi. Skilyrðið var þaS, að fundarmenn birtu árang-
urinn með undirskrift sinni. Menn komu sér saman um, aS fund-
irnir skyldu vera 3, og að miðillinn skyldi einangrast með þeim liætti,
að enginn kostur væri á því, að liann gæti, meS neinum venjulegum
hrotti, haft nein áhrif á fyrirbrigðin.
petta var gert með þeim hætti, að búinn var tii poki úr flugna-
neti meS sértingsbotni. Pokinn var svo stór, að miðillinn komst
fyrir í honum, ásamt stólnum, sem hann sat á, og að ofan vora
hringar í honum, svo aö draga mátti saman opið með snúru. pessi
snúra var í heilu lagi, og þegar pokaopiS var dregið saman, lágu
endarnir á henni út til fundarmanna og fundarmenn liéldu í endana.
Ef nú pokinn reyndist heill og snúran óslitin að fundinum
loknum, töldu fundarmenn sig geta vottað það meS góðri samvizku,
að miðillinn hefði ekki getað aðhafst neitt utan við pokann á
fundinum.
Á fyrsta fundinum, sem þessi útbúnaður var notaður, gerðist
ekkert. pá var breytt til með þeim hætti, að búið var til „lok“ vfir
pokann. pað var búið til úr sama efninu, sem var í pokanum, og
fest á ferstrenda imigjörS úr spvtum. Á lokinu voru hringar, eins
og á pokanum, og snúran var dregin til skiftis gegnum hringana á
pokanum og lokinu. Lokið var fest upp í loftitS, og mcð þeim hætti
var pokanum lialdið uppi, svo að hann var ekki miðlinum til óþæg-
inda. Snúran lá, eins og áður, út til fundarmanna, og þeir héldu
í endana.
Með þessum varúðarráðstöfunum gerðist ein líkamning á 2. fund-
inum. Prófessor Heiberg lýsir því, sem fyrir hann bar, ú þessa leið:
„að hann hafi séð veru (en Aandeskikkelse) standn við hornið
á byrginu, þar sem Bonne stórkaupmaður situr, og að honum virt-
ist afdráttarlaust, að það væri kvcnvera; samt gat hann ekki greint
andlitsdrættina. Hún var í kvenbúningi úr hvítu efni, sem ú hand-
leggjunum náði alveg fram að höndum, og hann heyrði greinilega,
að hún hvíslaði einhverju að Bonne stórkaupmanni. Hann sá hana
rétt á eftir líkamaða við miðju byrgisins — að eins vaxtarlagið,