Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 3

Nokkur atriði úr utanför minni.
Eftir Einar H. Kvaran.
Erindi fiutt í Sálarrannsúknafélagi íslands 29. okt. 1925.
Mig langar til aS tala við ykkur uni fáein atriöi úr utan-
för minni, þau er lúta að sálrœnuin efnum. Bg get ekki sagt
ykkur í kvöld nema örlítið brot af því', sem mig langar til að
segja ykkur frá, og ekki nema helminginn af því, sem eg hefi
ásett mér að segja. Mig langar til að reyna á þolinmæði ykkar
eittlivert annað kvöld, líklegast helzt á næsta fundi. Meðal
þess, sem eg hlýt að eiga eftir, þegar eg hefi lolcið máli mínu
í kvöld, eru frásagnir um andlegar lækningar vestra. Bg lield,
að hverju öðru, sem eg kann að neyðast til að sleppa, þá
væri ekki rétt að sleppa þeim, af því að eg sé, að svo mikið
umtal hefir orðið nýlega hér á landi um svipaðar lækninga-
frásagnir. En ýmislegt er fleira úr utanför minni, sem eg
get hugsað mér, að ykkur þætti einhver ánægja, að eg mintist
á. Eg ætla að segja ykkur í næsta erindi mínu frá svo mörgu
af því, sem eg sé mér fært að koma þar að.
Þetta skiftið ætla eg að byrja á
WINNIPEG.
Þegar eg kom til Winnipeg, gerði eg mér ekki mikla von
um að verða þar var við inikinn áhuga á sálrænum efnum.
Eg hafði þekt þann bæ fyrir 30 árum. Og eg hafði aftur
kynst honum nokkuð fyrir 17 árum. Menn liöfðu alt annað
að gera á þeim árum í Yestur-Canada en að lmgsa um sál-
rænar rannsóknir. Stritið fyrir liinu daglega Hfi var ákaft.
Það var verið að mynda nýja þjóð í nýju landi. Að svo
miklu leyti, sem liugurinn lineigðist að cindlegum efnum, fór
liann eftir gömlum farvegum. Þetta var efnishyggju- og rétt-
t.rúnaðar-land. Eg segi það ekki í ámælis skyni. Þetta var
nokkurn veginn sjálfsagt og óumflýjanlegt. En það verð eg
10