Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 35

M 011 G U N N
177
unni. Og Steinunn fullyrti, íið það vœri einmitt maðurinn,
sem liún hefði átt við og verið viss um, að nú væri að hugsa
til sín. Eg benti henni á, að þetta væri ljóst dæmi þess, iivern-
íg þær létu tíekit'ivrin ganga sér úr greipum að sanna ófresk-
isgáfu sína af tómri feimni og of mikilli hræöslu við, að þeim
kunni að skjátlast, Jlún játaði það satt vera.
11. Steinunn sér menn á reiS.
Steinunn segir svo frá:
„Laugardag einn sumarið 1924 sé eg fyrst fylgju, sem eg
þekki, og því næst menn koma ríðandi eftir veginum. Sé eg
glögt, að einn er á gráum, og finst mér eg þekkja liann strax.
Eg sé, að fleiri menn eru þar á ferð, en eg get ekki greint,
hverjir þeir eru né hve margir. Ábyggilega sé eg tvo, og réð
eg af fylgjunni, sem eg hafði séð fyrst, hver hinn mundi vera.
— Nú hverfur þetta alt. — Nokkuru seinna sé eg aðra fylgju;
réð eg af henni, hver þriðji maðurinn muni vera, ef þrír
menn komi. — Sunnudaginn eftir komu þrír menn um hádeg-
isbil, og reið einn á gráum. Hann reið fremstur og bar mest
á lionum, eins og í sýninni. Ilinir voru aftur af lionum og sá-
ust því ekki eins glögt. Stóð það heima, að maðurinn, sem
eg liaföi þekt, reið gráa hestinum, og' hinir voru þeir, er fylgj-
urnar liöfðu sagt til.“
12. Ðrcngurinn, sem lék sér hjá hörnunum.
A þetta atvik, sem eg nú kem að, minti Kristrún hús-
í'rcyja.
Eitt kvöld síðast liðinn vetur sat alt fólkið í Fljótsdal í
baðstofu við vinnu sína, Þrjú börn léku sér á gólfinu (7, 6 og
•» ára að aldri). Þá tók húsmóðirin og fleiri eftir því, að nú
muni systurnar sjá eitthvað. Kristrún tor aö horfa á ]ner og
mælti: „Ilvað er það, sem þið sjáið nú?“
Þuríður varðþá fyrri til svars og mælti: „Hvað mörghörn
s.jáið þið vera að leika sér á gólfinuf ‘
Þá varö Kristrún liissa og segir: „Ilvað ætli eg sjái nema
mín hörn! En hvað sjáið þið mörg börn?“
Þá segja systurnar í sama bili:
„Fjögur — þrjá drengi og eina stúlku.“
12