Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 39

M O R G U N N
181
Irm; en liún sá engan. Ilenni leiddist það, og nú greip iiana
sá geigur, að liún jrorði ekki inn í bæinn, fyr en hún sá til
fólksins lieim um kvöldið. l’á fór iiún inn, því aö hún vildi
ekki láta fólkitS sjá, að hún hímdj úti, raeð því að kalt var
orðið ldukkan 8 um kvöldið, er fólkið kora lieim. Iíöggiin
iieldur Steinunn helzt, að liafi verið af sama manns völdum.
Þær segjast hafa séð þehnan mann miklu oftar, og nú
síðast eitthvað tveim dögum áður en eg kom. Einkum sjá þær
liann nálægt fossinum. Og þegar þær sjá hann stefna að bæn-
nm, stefnir liann aldrei að núverandi baij ardyrum, heldur af>
eystra húsveggnum. I sambandi við þá frásögn þeirra iiefir
Ulfar bóndi bent á, að áður hafi verið tvíbýli í Fljótsdal, og
þá hafði annar bærinn staðið austan við íbúðarlnisið, sein nú
er. Úlfar getur þess til, að hugsanlegt sé, að þær sjái svip
■cinlivers framliðins mánns, sem heima liafi átt í eystra bæn-
um; en ekki finst honum lý.sing' þeirra koma fyllilega iieim
við neinn þann mann, sem iiann minnist, að liafi át,t þar
beima.
Heldur finst þeim óþægilegt að sjá þennan mann. Þuríð-
ur segist helzt vilja vera án þess. En Steinunn segir: „Mér
finst eg mundi geta komist í samband við hann með sterk-
um vilja, en mig langar ekkert til þess.“
En það taka þær báðar frarn, að sér finnist liann vera
framliðinn maSur.
15. „Þú sér ekki barnið aftur!“
Að líldndum liafa þæv báðar einhvern snefil af dullieyrn-
ar-hæfileik. Að minsta kosti gæti þessi saga, er hér fer á eft-
ir, bent í þá átt um Steinunni, eða þá hún er dæmi um merki-
legt hugboð.
Steinunn segir svo frá:
„Daginn, sem eg lagði af stað að lieiman vorið 1924,
kvaddi eg raeðal annars Guðnýju FálSdóttur, uppcldissystur
mina. Hélt hún á yngsta barninu sínu, sem var á fyrsta ári.
Eg sneri mér að barninu og mælti: „Skyldir þú þekkja mig,
er eg kem næst?“ Guðný segii' þá eitthvað á þessa leið: „Þú
verður líklega svo lengi fjarverandi, að hann getuv ekki þelrt