Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 47

M 0 R G U N N
189
sem eg skildi ekki.
Eftir Dr. Walter Franklin Prince,
aDalrannsóknamann amcriska sálarrannsóknafélagsins.
Lífsstarf mitt hefir veriÖ að glíma viÖ flókin viðfangs-
efni, ýmist söguleg eða sálrœn. Það er mér áleitin ástríða
;ið safna saman atliugunum og aukaatriðum og fást við
gætilegar og nákvæmar rannsóknir. Af þessu leiðir það, að
til er mesti fjöldi dulrænna frásagna, sem ekkert gildi hafa
í mínum augnm. Þetta á sérstaklega við um hlutræn fyrir-
brigði, enda þótt einnig séu fjölmargir svi'karar meðal
þeirra atvinuumiðla, sem gefa sig við hugrænum fyrir-
brigðum.
En eg liefi sannfærst um það, fyrir margra ára lestur
og rannsóknir, að ýms yfirvenjuleg fyrirbrigði gerast. Mér
er nægilegt að vitna til nokkurra aí' skýrslum mínum um
síðastliðin fjögur ár til að sanna, að sú sannfæring liefir
ekki skipað mér á belck tneð þeim, sem taka alt trúanlegt
í þeim efnum.
Lengstu og nákvæmustu ritgerðina, sem samin hefir
verið til að afhjúpa svilc við ljósmyndanir anda, hefi eg
ritað. Þúsundir manna láta blekkjast af andaskrift á reikn-
ingsspjald. Eg fletti rækilega ofan af svikum þessum árið
1921 með yfirgripsmestu ritgerðinni, sem um það mál liefir
verið skráð. „Miklu Amherst dularfyrirbrigðin", þar sem
andinn framdi ýms brögð með liávaða og gauragangi, sem
voru undrunarefni manna um fjörutíu ára skeið. Eg gat
grafið fyrir ræturnar á þeim, með því að rannsaka slcýrsl-
urnar um það, í ljósi þeirrar þekkingar, sem menn hafa nú
öðlast á sálsýki; og árangurinn er sá, að augljóst er, að
stúlkan, sem álitið var að fyrir ofsóknum andans liefði orð-
ið, lélc hann sjálf. Hinn nafnkunna „Antigonish-draug“
rannsakaði eg á staðnum, þar sem hann gerði vart við sig,
með sama árangri.