Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 59

M O R G U N N
201
Málaíerlin
út af rarmsóknum S. R. F. í. á Einari Nielsen.
Eins og' menii muna, gaf stud. jur. Hendrik J. S. Ottós-
son út bækling' vorið 1924, uin danska miðilinn Einar Nielsen.
og bar honum þar á brýn svik og' hegningarvert athæfi. Þar
var og veizt að forgöngumönnum rannsóknanna hér á landi,
og þeir sakaðir um að halda leyndum miðlasvikum og sýna
þá dirfsku, að koma hér fram með opinberan svikara. Þessum
áburði vildu hlutaðeigendur ekki una, og sáu þann veg ein-
an, eða að minsta kosti öruggastan, að einhver liöfðaði mál
út af ritlingnum, til þess að unt væri að leiða vitni í málinu,
því til sönnunar, aö liann liefði engin svik haft í frammi hér,
og jafnframt til að sýna, að allur svika-áburður í hans garð
væri ósannaður, en eingöngu sprottinn af grunsemdum og
fljótfærnislegum atliugunum og ályktunum einstakra manna.
Prófessor Har. Níelsson höfðaði þetta mál. Hann gat
auðvitað ekki höfðað málið út af öðru en meiðyrðum í sinn
garð. En með því fékst tækifæri til að leiða vitnin og færa
rök að þeim málstað, sem að ofan greinir. Að hinu leytinu
fékst ekki dómur um það, livort svikabrigzlin í garð Einars
Nielsen væru réttmæt eða ekki, því að dómarinn leit svo á,
sem það kæmi ekki til álita í þessu máli, hér væri aðeins tek-
in til greina móðgandi ummæli um stefnanda. Til þess að fá
kveðinn upp slíkan dóm, hefði Einar Nielsen orðið að höfða
mál sjálfur. Um tíma var liann að hugsá um það, að bera
lagaveginn hönd fyrir liöfuð sér út af árásunum hér á landi.
En liann hvarf frá því. Aðalástæðurnar til þess munu hafa verið
tvœr: Onnur er sú, að liann er orðinn svo langþreyttur á allri
þeiriú rangsleitni, sem hann hefir orðið fyrir út af því, sem
liann hefir unnið að sálarrannsóknamálinu, að liann er hætt-
ur að trúa því, að sér auðnist nokkuru sinni að fá nokkurs-
staðar hér í heimi rétting sinna mála. Hin er þessi, að sú sann-