Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 64

M 0 K G U N N
206
hvert sinn, og þeir reyndu að lirœða hann með öllu móti.
Grunewald verkfræðing var neitað um að fá að vera við-
staddur tilraunafundina, og aðeins fengum við prófessor
Heegaard að vera viðstaddir tilraunirnar í f jarlægð, en okk-
ur Arar bannað að taka ljósmyndir. Þeir stungu miðilinn með
nálum, svo að liann var blóðugur; þeir börðu hann linefum
(dunkede liam) og liótuðu lionum, að hann skyldi verða sett-
ur í gæzlu, ef nokkurt útfrymi kæmi í ljós. Það var ber-
sýnilegt, að þeir vildu ckki með nokkuru móti leyfa, að út-
frymi myndaðist. Alls voru ekki haldnir nema 3 tilrauna-
fundir í háskólanum, en eftir þá var Einer Nielsen frekar
dauður en lifandi. petta voru blátt áfram andstyggilegar
pyndingar (Mennesketortur af en rent ud oprörende Art),
og miðilshæfileikar Einers Nielsens rýrnuðu við þetta. Þessir
prófessorar liöfðu alls enga hugmynd um, hvernig haga á.
slíkum tilraunum, og það, sem var enn verra: Þeir vildu fyrir
hvern mun tálma því, að nokkuð gerðist. Samt sem áður
hrópaði prófessor Sciielderup á einum tilraunafundinuin:
,,Nú finn eg iitfrymið." En foringi rannsólcnarinnar, pró-
fessor Torup, þaggaði \indir eins niður í honum. Ekkert
mátti gerast!“
Um síðari nefndina er það að segja, að hún hafði á
ýmsum fundum orðið vör við útfrymisfyrirbrigði livað eftir-
annað og trúði því eftir þá fundi, að fyrirbrigðin væru sönn:
og með öllu svikalaus, en á fimta eftirlits-fundinum (Kontrol-
seancen) kom fyrir atvik, sem gerði suma rannsóknamenn-
ina hikandi og lconi þeim síðar til að fallast á svika-skýring-
una. Mér er kunnugt um það af viðtali við miðilinn og fleirí
menn erlendis, þar á meðal við einn, er á fundinum var, að
í fyrstu vildu að minsta kosti sumir þeirra skýra fyrirbrigðið
á alt annan veg. Ovænta atvikið, sem fyrir kom, var þetta,
að sauragnir fundust á búningi miðilsins í fundarlok. 1 fyrstu
vildu að minsta kosti sumir fundarmanna skýra það svo, að
hér hefði eittiivað líkt komið fyrir og við tilraunir dr.
Crawfords í Belfast. ITann hafði með nákvæmum athugunum-
sannað, að ef útfrymið kemur við leir, duft eða sót, þá loðir