Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 77

MORGUNN
213
rofin), til þess að styrkja þá tilgátu sína. En þeir liafa alls
ekki sanna'ð neiit í þá átt. Og ýmsir ágætir rannsóknamenn,
bæði í Þýzkalamli, Frakklandi og Englandi, sem lesið liafa
skýrsluna eða haft nákvæma frétt af lienni, eru sannfærðir
um, að tilgáta Kristjaníumannanna sé algerlega röng og að
miðillinn liafi verið iiafður fyrir rangri sök og skammarlega
verið með iiann farið.
Enginn getur lesið skýi-sluna norsku svo með atliygli, að
að hann taki ekki eftir því, að sjálft sönnunargagnið vanlar
með öllu: að finna sáraumbúðirnar cða híalínið, sem miðill-
inn á að liafa falið í endaþarminum og' notað til að sýna svik-
iö útfrymi. Hvað mundu menn segja um þann dómstól, er
dæmdi mann sekan um að hafa stolið einhverjum sjaldgæfum
hlut, þótt ekki hefði verið upplýst í málinu að hluturinn
hefði nokkurn tíma verið til. En það er í raun og veru sams
konar dómur, sem Kristjaníumennirnir feldu. Þeir liafa aldrei
sannað, aö Einer Nielsen hafi liaft nokkurt híalín eða sára-
umbúðir með iiöndum.
I bréfi til mín, dags. 17. jan. 1925, lætur prófessor Oskar
Jreger meðal annars þessa getið : „Eg sat (á síðasta tilrauna-
fundinum) með ljósmyndavél á hnénu, þegar magnesium-
Ijósið var kveikt, og tók ljósmynd af miSlinum til hliðar. En
líka voru aðrar ljósmyndavélar, sem notaðar voru til þess að
taka mynd af honum að framan.
Þegar er Ijósmynduninni var lokið, tók Wereide þá ljós-
myndavél, sem eg hafði haldið á og fór heim til þess að
framkalla myndina.
Yið skoðunina í fundarlokin tóku menn fyrst af öllu eftir
saur, allstórum saurögnum, sem vár safnað saman ó pappírs-
miða. Auk þess kvartaði miðillinn um, að hann fyndi and-
styggilegt ýldubragð niður eftir hálsinum.....Og nú kom
Wereide til mín, beinlínis hrifinn. Því að myndin, sem tekin
hafði verið til liliðar, sýndi útfrymið hangandi út gegnum
slæðuna. Og þegar eg sagði lionum frá saurögnunum, sagði
liann, að þær skiftu engu máli. Það hefði líka komið fyrir
hjá dr. Crawford, að útfrymið hefði verið tekið út gegnum