Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 5

MORGUNN
131
um mönnum á jörðunni. Samt lætur annar eins maður og
biskupinn í London sér sæma að rita svona — annaðhvort
fyrir megna vanþekking á málinu, eða hann telur sig standa
í of hárri stöðu til þess að taka að sér óviðurkendar kenn-
ingar, eða af einhverju öðru. Samt er ekki einu sinni svo
vel, að allir visindamennirnir kannist við hugsanaflutning-
inn. Margir þeirra neita honum enn í dag. Og allir vita,
að enginn veit, hvað hann er. Með honum er í raun og
veru ekkert skýrt, eins og prófessor Hyslop hefir manna
bezt útlistað. Eg tek sérstaklega tilefni af orðum biskups-
ins til þess að minnast á þetta, af því að eg hefi orðið
þess var, að hugsanaflutnings-kenningin skiftir meira máli
í sambandi við spiritismann í hugum ýmissa manna hér á
landi en eg held að rétt sé, en ætla annars ekki að fjöl-
yrða um það frekar að þessu sinni.
En jafnframt þessum ummælum biskupsins, sem eg
hefi nú andmælt, ætla eg að minnast á önnur orð hans í
þessum inngangi bókarinnar, sem ánægjulegra er að fara
með. Hvers vegna ritar hann inngang að bók, sem hann
er í ýmsum efnum svo ósammála? Því svarar hann á
þessa leið:
»Þegar annað eins stórmál á í hlut eins og ódauðleik-
inn, þá ættum vér allir að vera svo miklir menn, að láta
uppi skoðanir vorar, sem vér höfum ef til vill öðlast eftir
þrautamiklar efasemdir, og virða skoðanir annara, sem
kunna að hafa komist að sömu ályktun eftir alt annari
leið; efnishyggjan hefir á síðasta mannsaldri nærri þvi
kæft alla trú, og hver, sem skipar sér í andstöðu við hana,
hann er, á hverjum grundvelli sem hann annars stendur,
samherji vor, þó að hann berjist með öðrum vopnum en
vér getum notað sjálfir.«
Þetta er sannarlega drengilega mælt og af því um-
burðarlyndi, sem vitrum og góðum manni sæmir.
Biskupinn lætur þess getið, að hann hafi átt í miklum
efasemdum, áður en hann vígðist, og hann segist ætla í
stuttu máli að taka fram þær röksemdir, sem hafi sann-
a*