Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 12

13S
M0R6UNN'
hafi tilhneiging til þess að gera mikið úr þeim rökum og
þeim grundvelli, sem mest sannfæringargildi hefir fyrir þá
sjálfa. En það fer aftur eftir upplagi mannanna og þeim
ferli, sem hugsanir þeirra fara eftir. Og mjög fjarri er það
mér að gera lítið úr nokkurum þeim rökum eða nokkurum
þeim grundvelli, sem hefir sætt mennina við lífið og hjálp-
að þeim til að lifa göfugmannlega.
En í sambandi við þetta mál langar mig til að minn-
ast á eitt atriði, sem eg held að eg hafi aldrei farið út í
hér í félaginu né annarstaðar á almanna færi. Þeir eru
ekki svo ýkja fáir, sem hafa talað við mig um trúmál og
örðugleika sína í þeim efnum. Eg get ef til vill sagt, að
eg hafi átt því láni að fagna, að ýmsir menn hafi verið
fúsir á að tala við mig um slík efni. Eg hefi, meðal annai'S
með þeim hætti, orðið þess vísari, að þeir eru ekki fáir,
sem eiga mikla örðugleika með guðshugmyndina. Kenn-
ingarnar um þá eiginleika, sem guði eru eignaðir, svo sem
almættið, algæzkuna, alvizkuna, alstaðar nálægðina o. s. frv.,
hafa siður orðið þeim hjálp en hneykslunarhella. Þeir hafa
trúarþrá, en þeir geta ekki sett þessar kenningar í sam-
band við það, sem kemur fram við þá sjálfa og yfirleitt
gerist í veröldinni. Alt fer á ringulreið, grundvöllur allrar
lifsskoðunar verður að kviksyndi, hugsanastarfsemin Iendir
út í meira og minna fráleitar bollaleggingar og lífið verð-
ur, að minsta kosti fyrir sumum, að hálfgildings eyðimörk,
einkum þegar eitthvað alvarlegt amar að.
Þeim mönnum, sem eitthvað líkt er ástatt um og eg
hefi nú lýst, langar mig til að segja þetta sem bróðir þeirra
og einn af þeim, sem í þessa örðugleika hafa ratað: Hætt-
ið um stund að glíma við þau viðfangsefni, sem þið ráðið
ekki við, því að eins og þið eruð gerðir, hafið þið auð-
sjáanlega byrjað á þeim endanum, sem þið hefðuð átt að
enda á. Byrjið á því að reyna að kynna ykkur vandlega,
hver rök sálarrannsóknirnar hafa flutt fyrir því, að annað
líf sé til, og eru alt af að flytja. Kynnið ykkur svo jafn-
framt þær frásagnir, sem örðugast er að rengja um lífið