Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 15

MORGUNN
141
biskupsins, þá verðum vér að halda enn lengra áfram. Þeir
menn eru til, og það mikið af mönnum, sem trúa á guð,
en trúa ekki á persónulegt framhaldslíf mannanna eftir and-
látið. Þeir trúa því, að til séu allsherjar vitsmunir tilver-
unnar og allsherjar kraftur, og þeir eru þess albúnir að
nefna þetta guð. En þeir trúa því ekki, að þeim allsherjar
vitsmunum muni þykja skifta jafn-miklu máli um mennina,
eins og vér höfum tilhneiging til að láta oss finnast. Þeir
telja ekki sjálfsagt, eins og biskupinn, að þeim vitsmunum
og tilfinningum, sem framleiðst hafa hjá mannkyninu, sé á
glæ kastað. Þeir halda, að það sé varðveitt með einhverj-
um hætti einhverstaðar í tilverunni. Nærri liggur að álykta,
að í einhverjum tilgangi sé þetta varðveitt, ef þessi tilgáta
er rétt. Lifi mennirnir ekki eftir andlátið, þá getur þessi
varðveizla ekki verið þeirra vegna, því að ekkert gagn
geta þeir af henni haft, ef þeir eru alveg dauðir. Tilgang-
urinn með þessa geymslu hlýtur þá að liggja utan við
mennina. Aðalmarkmiðið með alt stritið með mannkynið
mundi þá liggja utan við alt mannlíf, bæði þessa heims og
annars. Hér væri þá verið að keppa að einhverju æðra
takmarki, sem vér ekki vitum hvað er og getum ekki skil-
ið. Mennirnir, sem hugsa í þessa átt, mundu alls ekki fall-
ast á það með biskupinum, að það bæri vitni um neinn
skynsemdarskort hjá guði, að mennirnir dæju með öllu við
likamsdauðann. Það gæti alveg eins bent á æðri vitsmuni
en vér getum áttað oss á. Þessum guðstrúarmönnum verð-
ur ekki svarað með neinum öðrum rökum en beinum sönn-
unum fyrir framhaldslífinu eftir andlátið.
Eg geri ráð fyrir, að biskupinum séu veilurnar í þess-
um röksemdum hans alveg eins ljósar og mér, þó að hann
beri þær fram. Eg þykist sjá það á inngangi hans að bók-
inni. Því að hann segir: »Auðvitað er það sem kristnir
menn, að vér erum svo öruggir« um framhaldslífið eftir
andlátið. Með öðrum orðum: Röksemdir skynseminnar eru
okki einhlítar til þess að öðlast örugga vissu í þessu efni.
1 hans augum dugar ekkert annað en trúin. Það er svo