Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 62

188
M 0 R G U N N
urinn átti að byrja, gengum við Forthuny í salínn, og:
skýrði eg frá aðferðinni, sem við væri höfð, og sagði til
um stólinn, sem hafði verið valinn af Humblot, og sýndi
með miðanum, sem eg hafði límt á hann, að það væri sá.
rétti. Ung kona, sem sat á stólnum komst í dálitla geðs-
hræringu, er hún sá, að tilraunina átti að gera við hana.
Upplýsingarnar voru í tveim eintökum, og hafði eg:
annað fyrir mér, en P. F. las hitt upphátt, bæði það, sem
átti við stólana, sem næstir voru, og seinast það sem átti
við stólinn, sem valinn hafði verið. Til þess að aðaltil-
raunin komi sem bezt í ljós (segir höf.) mun eg aðeins
skýra frá þeim upplýsingum, sem áttu við „konuna í
stólnum“. Fundarmenn fóru burtu, sannfærðir um, af því
sem konan hafði samsint jafnóðum og Forthuny las
upp, að alt hefði staðið mjög vel heima. En þegar þeir
lesa aftur skýrsluna, borna saman við sjálfa atburðina,
munu þeir sjá, að dullýsing Forthunys táknaði meira
en séð varð í fljótu bragði.
Konan, frú M., sem var mjög greind og skýr, skýrði
frá eftir fundinn, hvernig raunveruleikinn kom vel heim
við það, sem sagt hafði verið, og vildi ekki láta birta um
það aðeins lauslega skýrslu, heldur með sem mestri ná-
kvæmni.
f bókinni er svo löng frásögn og samanburður á
þessu, of langt til þess, að eg geti tekið svo sem neitt
af því. —
Fyrst talaði hann um eitthvað, sem væri að mistak-
ast fyrir henni, en hún skyldi ekki gefast upp, það mundi
takast, og fór um það ýmsum orðum. — Var þetta það
eina, sem hún bað, að ekki væri skýrt frá annað en að
hún kannaðist við það. Og alt annað átti sér stað, að
undanteknu einu smáatriði, sem hún kannaðist ekki við.
Var þó sumt all-einkennilegt. T. d. að hún var í verzl-
unarfélagi við mann, hr. R., og kona hans varð að á-
stæðulausu afbrýðissöm við hana, og ofsótti hana bitur-
lega. Og einnig varð maður hennar sjálfrar, út af þessari