Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 82

208
MORGUNN
Ýms öularfull fyrirbrigöi.
Eftir U’órö Kárason
á Stára-Fljáti í Biskupstungum.
Tvifari I.
Vetrarvertíðina 1917 reri eg í Grindavík hjá Daubjarti
Einarssyni á Velli. Dagbjartur gerði út það skip, sem hann
var formaður á, og annað hálft á móti manni, sem hét Árni
Helgason og var hann formaður á því. Á það skip vant-
aði einn mann í vertíðar byrjun.
Gæftir voru mjög stirðar framan af vertíðinni, svo að
fyrsta nránuðinn var mjög lítið komið á sjó. Kvöld eitt var
tilrætt um það, að vont væri að vanta manninn, ef nú
færi að gefa á sjó, en hins vegar talið líklegt, að hægt
væri að fá mann, ef fariö væri til Reykjavíkur, og hvort
sem talað var um það lengur eða skemur, var það afráð-
ið, að ég færi til Reykjavíkur morguninn eftir, til þess að
fá manninn. Ég lagði snemma af stað morguninn eftir, og
gekk sem Ieið Iiggur beint inn í Voga, og svo þar á þjóð-
veginn er liggur inn eftir ströndinni.
Veðri var svo farið, að útsynningur var með allmikl-
um éljum og frosti, en allgott veður milli éljanna.
Þegar ég var komínn inn fyrir Hraunir, sem eru fyrir
sunnan Hafnarfjörð, var sem máttinn drægi alt í einu úr
mér og það svo, að mér fanst ég yrði að setjast niður.
Ég settist á stein við veginn. Eftir örlitla stund líður þetta
frá aftur og ég held áfram leið mína, og bar ekki fleira
til tíðinda.
Morguninn eftir var komin rigning og var ég á gangi
í Reykjavík, og nam staðar undir húsgafli, jiar sem Klapp-
arstígur liggur upp af Laugaveginum. Ég átti þar tal við
mann, og bar þar þá að Guðbjörgu systur mína; hún var
þá til heimilis í Reykjavík. Heilsar hún mér þegar og segir:
»Ég er fegin að sjá þig. Eg var farin að halda, að þú