Morgunn - 01.12.1931, Blaðsíða 107
M0E6UNN
233
Presturinn telur þetta hentugan tíma til
yfkalían efa! þeSS að gera sér ljÓst’ hvað sé hafið yfir
allan efa hjá sanngjörnum og skynsömum
mönnum. Þar verður hann auðvitað að fara fljótt yfir sög-
ur. Hann bendir á alt það rannsóknarstarf, sem Sálarrann-
sóknafélagið brezka hafi int af hendi viðvíkjandi alls konar
fyrirbrigðum síðan 1882. Þá minnist hann og á bækur Flam-
marions, Dr. Hyslops, Dr. Crawfords, þá furðulegu sálrænu
reynslu, sem hafi sannfært Robert Blatchford á 70. aldurs-
ári hans, sannanirnar, sem lögfræðingurinn frægi Sir Ed-
ward Marshall Hall hafi fengið, og þau kynjafyrirbrigði,
sem gersamlega hafi gert að engu efnishyggju-hugmyndir
Dennis Bradleys. Sægur sé af öðrum rannsóknamönnum,
sem hafi fengið sams konar árangur. Og auk þeirra sé
allur sá fjöldi, er beri á prenti vitni í sömu átt, en ekki
geti talist verulegir rannsóknamenn.
»í viðbót við allar prentuðu frásagnirnar,«
segir presturinn, »eru allar játningar, sem
hinir og aðrir menn um alt landið, og reynd-
ar um allan heim, eru stöðugt að gera. Um þrjátíu ár og
lengur hefi eg haldið saman þeirri sálrænni reynslu, sem
mér hefir verið sagt frá í öllum álfum veraldarinnar. Sögu-
menn eru nálega allir mjög mikils metnir kristnir menn, og
margir þeirra atkvæða Ieiðtogar og afkastamenn. Meðal
þeirra eru höfðingjar í ensku kirkjunni, svissneskir prestar,
læknar, slungnir kaupsýslumenn, ræðumenn á Kesswick-
þinginu, fríkirkjuprestar og ýmsir aðrir. Þeir hafa allmis-
munandi trúarskoðanir, en allir eru þeir »evangeliskir« menn,
og ekki allfáir þeirra mundu hlífðarlaust lasta »spíritismann«.
»Það þyrfti stóra bók til þess að segja þær
sögur, sem mér hafa verið sagðar, enda
skifta þær hundruðum. Fyrir því get eg
að eins látið þess getið í stuttu máli, i hverja átt þær
fara. í þeim eru samtöl við framliðna vini, svipir deyjandi
manna úr fjarlægð (í eitt skiftið 6000 mílur), löng bréf og
skeyti í »ósjálfráðri skrift«, sjálfstæðar raddir deyjandi
Óprentaðar frá-
sagnir.
I hverja átt
þær fara.