Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 40

163
MORGUNN
ai’. Faðirinn hvarf alveg úr lífi konu sinnar og barna
og ekkert þeirra vissi, hvar hann dvaldist. Frá því er
Gladys var 17 eða 18 ára gömul þangað til hún var
orðin 32 hafði hún engar fréttir af föður sínum fengið
og vissi ekki, hvort hann var lífs eða liðinn. Móðir henn-
ar andaðist á þessum árum. Báðir foreldrar hennar
voru mjög fráhverfir öllum afskiftum af dularfullum
fyrirbrigðum.
Þegar ófriðurinn mikli hófst 1914, fór hún sérstak-
lega mikið að hugsa um föður sinn, því að hann, sem var
tungumálamaður með afbrigðum, hafði hvað eftir ann-
að verið fréttaritari með ófriðarþjóðum og líka tekið
þátt sem hermaður í ófriðnum milli Þjóðverja og Frakka
1870, barist með Frökkum.
Eitt kvöld var hún gestur hjá góðri vinkonu sinni í
London, sem hafði þekt föður hennar vel. Þessi vin-
kona hennar færði það þá í tal, að þær ættu að setjast
við borð og reyna, hvort enginn framliðinn ættingi föður
hennar kynni að koma og færa þeim einhverja vitneskju
um hann. Mrs. Leonard félst á þetta, og þær settust við
borðið með venjulegum hætti. Til mikillar undrunar fyr-
ir Mrs. Leonard gerði einhver vart við sig, sem sagðist
heita William Edward og vera föðurbróðir hennar.
,,Eg trúði þessu ekki, því að mér hafði alt af skilist
svo, sem faðir minn ætti ekki nema einn bróður, og hann
hét Harry.
„Áttu við það, að þú sért Harry?“ spurði Mrs. Le-
onard.
„Nei, eg er eldri bróðir föður þíns“.
„Þar skjátlast þér, því að faðir minn átti engan
bróður, sem var eldri en hann“.
„Eg er bróðir hans, en eg dó, áður en faðir þinn >
fæddist“, var svarað með borðinu.
„Hvernig getur þú heitið William? í sömu fjöl-
skyldunni eru tveir synir aldrei látnir heita sama skírn-
arnafninu, og faðir minn hét William“. Hann sagðist nú
J