Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 96

222
M 0 R G U N N
þetta með brögðum, ætli honum hefði þá ekki verið nær,
íatækum manni, að nota þessa sjónhverfinga-snild sína.
frammi fyrir almenningi, eins og aðrir loddarar gera, og:
taka það vandlega fram, að listir hans standi ekki í neinu
sambandi við spiritismann? Slíkt er miklu vinsælla, og
sjálfsagt í augum mjög margra manna miklu veglegra.
Og enginn ætlast til þess að sjónhverfingamenn sýni leikni
sína fyrir ekkert. Til þess er ekki ætlast af öðrum en
miðlum.
En auðvitað eru þessar bollaleggingar ekkert ann-
að en fásinna og vitleysa. Þessir menn sönnuðu miðils-
hæfileika Nielsens, nema gert sé ráð fyrir, að þeii hafi
farið með ósannindi. Þeir sönnuðu útfrymið, sem hjá.
honum kæmi í ljós. Og með því staðfestu þeir óbeinlínis
vottorð annara merkra manna um líkamningarnar hjá
honum, því að frá vísindalegu sjónarmiði er jafnan tal-
að um líkamningarnar sem hátt stig á útfrymisfyrir-
brigðunum. Það var ekkert undarlegt, að ýmsir hefðu
hug á að njóta góðs af slíkum miðli. Enda varð sú raun-
in á. Franskir rannsóknamenn vildu fá hann til sín.
Englendingar sömuleiðis. Norðmenn urðu hlutskarpastir,
sennilega af því að Nielsen hefir þótt aðgengilegast að
koma til þeirra, þar sem hann talaði þeirra tungu.
Ekki virðist ósanngjarnt að búast við því, að rann-
sóknarmennirnir fyndu til nokkurrar ábyrgðar í sam-
bandi við það starf þeirra, sem nú fór í hönd. Af uudan-
farinni reynslu mátti ganga að því vísu, að glæsiiegur
árangur fengist, ef nú var hagað sér skynsamlega, og
þeirra skilyrða gætt, sem margra áratuga tilraunir hafa
sýnt að eru nauðsynleg. Skyldan til þess að leysa þetta
starf vel og samvizkusamlega af hendi var brýn andspæn-
is sannleikanum, sem í þessu efni var óhemjulega mik-
ilvægur. Og hún var ekki síður brýn andspænií: mann-
inum, sem, eins og allir slíkir menn, stóð alveg varnai-
laus gegn sérhverri meðferð, er við hann kynni að verða
beitt, og á ekkert hafði að treysta annað en dren^skap