Morgunn - 01.12.1933, Qupperneq 63

MORGUNN
189
sættir þennan rithöfund við þær horfur að sjá enskar kon-
ur deyja í sárustu kvölum og’ enska flugmenn varpa sömu
hörmungunum yfir aðrar konur og önnur börn, þá er
hann einkennilega skapi farinn og ekki öfundsverður
af því“.
Svona hefir verið talað úti um heiminn um undan-
farna mánuði, í öllum löndum og öllum heimsálfum. Tal-
ið er þrungið af ótta — ótta við vísindin. Eg hefi að eins
til fært örfá dæmi. Það væri vandalaust að fylla margar
bækur með sams konar efni.
Eg kem nú að lokum aftur að ritgjörð Winstons
Churchills. Hún hér um bil endar á þessa leið:
,,Það er mikilvægara en alt annað, að siðfræði og
andlegar hugmyndir manna og þjóða fái haldið velli inn-
an um þessar ægilegu vísindalegu byltingar. Það væri
mildu betra að stöðva jarðnesku framfarirnar og upp-
götvanirnar en að vor eigin áhöld drotni yfir oss og þau
öfl, sem þau áhöld stýra. Það eru til leyndardómar, sem
eru dularfyllri en svo, að mennirnir megi þekkja þá, eins
og nú er ástatt um þá; leyndardómar, sem geta riðið að
fullu farsæld og vegsemd mannanna, ef þeir uppgötvast.
En starfsamar hendur vísindamannanna eru þegar farn-
ar að fitla við lyklana að öllum þeim leyniklefum, sem
hingað til hafa verið lokaðir fyrir mannkyninu. Svo fram-
arlega sem miskunnsemin, meðaumkunin, friðarviljinn
og kærleikurinn taka ekki að sama skapi framförum, þá
geta vísindin komið því öllu á kaldan klaka, sem gerir
mannlegt líf hátignarlegt og þolanlegt. Aldrei hefir sá
tími komið, er meiri þörf væri á því, að hin meðskapaða
dygð mannanna léti til sín taka í daglegu lífi með styrk-
leik og trúnaðartrausti; aldrei hefir sá tími komið, þeg-
ar vonin um ódauðleikann og fyrirlitningin fyrir jarð-
nesku valdi og jarðneskum afrekum hefir verið nauðsyn-
legri fyrir velferð mannanna barna.
Þegar öllu er á botninn hvolft, fullnægja þessar jarð-
nesku framfarir, svo glæsilegar sem þær eru í sjálfu sér,