Morgunn - 01.12.1933, Blaðsíða 68

194
MORGUNN
hann þurfti afar nauðsynlega að fá undirskrift á víxil, en
að sá, sem átti að skrifa á hann, var alveg að fara úr bæn-
um, en það gat orðið afar óþægilegt, ef ekki hefði náðst
í manninn. Mér finst enginn vafi á því, að Árni hafi þama
vitað um þetta og verið áhyggjufullur út af því, hvort
Níels mundi takast að gera þetta svo fljótt sem þurfti.
Við jarðarförina var fjölmenni mikið. Nokkrir vin-
ir hans báru hann fyrsta og síðasta áfangann að gröf-
inni. Mér hefir verið sagt, að kona ein, sem ekki var þá
í líkfylgdinni, hafi séð hann ganga á undan kistunni,
er vinir hans báru hana allra síðasta áfangann að gröf-
inni. Eg trúi þessu vel, því að eg sá hann altaf við og"
við um daginn. Þegar lokið var jarðarförinni, fórum
við heim til þeirra Kvarans hjóna. Frú Kvaran fanst hún
fá ómótstæðilega löngun til að fara heim til sín með ekkju
Árna — frú Lilju — og dóttur hans og tengdason. Eg
og kona mín fylgdumst með. Eftir að við höfðum verið
þar nokkura stund, féll eg í ,,trance“. Hér fer á eftir
frásögn þeirra, sem þarna voru:
Eins og vant er, kom Svendsen fyrstur, og var svo glað-
ur út af því að fá tækifæri til að lofa Árna að tala við
vini sína. Þar næst kom Indriði. Ilann heilsar öllum,
en ávarpar svo frú Kvaran, og segir: „Þakka þér fyrir,
mamma,1 að þú tókst þau heim með þér. Eg var að reyna
að láta þig finna það, að þú ættir að taka þau með þér,
og mér hefir tekist það“.
Þá kom Árni og talaði við þau nokkra stund. Það
samtal verður ekki sett hér, en eins atriðis verð eg að
geta. Eitt sinn meðan á samræðunni stóð, víkur hann
sér að tengdasyni sínum, Níelsi, og segir við hann : „Níels
minn, það er blað á skrifstofunni minni, sem lent hefir*
á skakkan stað; þú verður að leita að því sem allra fyrst;
það er mjög áríðandi, að það glatist ekki“. Ekki getur
1) Indriði kallar frú Kvaran oftast mömmu.