Morgunn - 01.12.1933, Blaðsíða 87

MORGUNN
213
Hún var frísk 15 ára.
Síðastliðinn vetur kom eitt sinn til mín kona austan
úr sveitum. Hún bað um leyfi að tala við mig, og veitti
eg henni það. Með henni voru tvær konur héðan úr bæn-
um. Hún kvaðst komin til þess að vita, hvort eg gæti séð
nokkuð hjá sér. Eftir að við höfðum masað saman litla
stund, sé eg stúlku hjá henni. Eg lýsi henni nokkuð í út-
liti, og segi, að mér finnist hún muni hafa verið um tví-
tugt, er hún dó. Hún kannast þar við dóttur sína, sem dó
21 árs. ,,Hún hefir verið nokkuð lengi veik“, segi eg, og
grípur konan þá fram í og segir: ,,Já, hún var veik frá
því hún var á 11. árinu“. Meðan hún var að segja mér
þetta, finst mér eg sjá stúlkuna 15—16 ára, og mér finst
hún vera mjög hraustleg og sælleg. Mér finst hún rjóð
í kinnum og líkust því, sem hún kæmi heit og sveitt og
móð frá vinnu. Nú er eg að sjá vitleysu, eða er þetta kan-
ske önnur stúlka, hugsa eg. En mér finst það hljóta að
vera sú sama. Móðir hennar var rétt nýbúin að segja að
hún liefði verið veik frá því hún var 11 ára. Þrátt fyrir
mótmæli minnar eigin dómgreindar, segi eg við konuna.
,,Hún hefir verið frísk, þegar hún var 15 ára, hún er þá
svo sælleg, og eins og hún komi sveitt og móð frá vinnu“.
„Já, það er alveg rétt“, segir konan. „Um sumarið, þá er
hún var 15 ára var hún orðin svo frísk, að hún var oft
tíma á daginn að vinna í heyi, og var þá mjög rjóð og sæl-
leg. Hún var þá á Vífilsstöðum og skrifaði okkur og sagð-
ist hafa verið að hamast í heyi í dag, en svo versnaði
henni aftur von bráðar“.
Á eftir fanst mér þetta atriði betri sönnun, heldur
en þó eg gæti lýst henni upphaflega, svo að móðir henn-
ar þekti hana. Því að þarna kom atriði, sem reið alger-
lega í bága við það, sem konan var búin að segja mér,
svo að eg ætlaði varla að fá sjálfan mig til að segja frá
því.
Það verða fyrir manni tvennir örðugleikar, þá er
verið er að lýsa svona, fyrst að sumir sitja alveg þegj-