Morgunn - 01.12.1933, Blaðsíða 96

222
MORGUNN
þessa litlu kirkju, þá munuð þið sjá nokkurar yndislegar
liljur fyrir framan myndina. Gleymið þessu ekki.
Eg: Eg gleymi því áreiðanlega ekki.
Konan mín: Og hvað segirðu um húsið, Andrés?
Andrés: Eg þekki frúrnar; þær vilja fá að vita um
húsið. Jæja, það er fallegt, lítið hús, úr steini og rauðum
tígulsteini. Þú munt sjá töluvert af litlum krossum á því.
Konan mín: Við skulum athuga þetta, Andrés; og er
fallegur garður þar?
Andrés: Já. Þegar þú fer inn í hann um framhliðið,
muntu sjá kynlega lagað tré og nærri því eru falleg blóma-
beð.
Konan mín: Er nokkuð fleira, sem við getum tekið
eftir, þegar við komum þangað ?
Andrés: Já. Þið munuð mæta manni við dyrnar. Hann
er prestur og hann er hár og mjög grannur, með langt al-
rakað andlit og hvítt hár. Þið takið eftir því, hvað hann hef-
ir langar hendur og langa fingur.
Eg: Er þetta norðar en við erum nú, Andrés?
Andrés: Nei, nei, bróðir; það er töluvert sunnar.
Ungfrú Moore: Við megum þá treysta því, Andrés, að
séra Duncan fær ákveðnar fréttir áður en langt líður?
Andrés: Vafalaust, systur. Hann hefir treyst okkur
og við sleppum ekki hendinni af honum. Eg get ekki stað-
ið við lengur núna. Góða nótt, systir, góða nótt, bróðir, og
guð blessi ykkur öll.
Á þessum fundi var lúðurinn alls ekki notaður. Rödd
Andrésar kom úr loftinu. Hann talaði hratt og greini-
lega, en miklu rólegar en hann var vanur. Þetta var einn
af þeim furðulegustu fundum, sem eg hefi nokkuru sinni
verið á, og jafnframt einn af mestu sannanafundunum.
Sérhvert atriði spádómsins, sem eg fékk þetta sunnudags-
kvöld, rættist. Innan þriggja vikna fékk eg langa umslagið,
og í því prentað og vélritað tilboð. Á tilboðinu var innsigli
skólans og var að ytra áliti eins og hvert annað embætt-
isbréf. Kirkjan er kölluð St. Maria Magdalena, og ekki er