Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 10

4
MORGUNN
las ummæli Hallesbys prófessors, sem prentuð voru í dag-
blaðinu Vísi 28. janúar s.l. undir fyrirsögninni: „Kristin-
dómurinn hverfur af íslandi, nema hér komi trúar-
vakning".
Af frásögn prófessorsins frá ferð hans hingað til
okkar má ráða það, að hann hefir talið sig vera að leggja
út í nokkuð mikla svaðilför, þegar hann lagði af stað til
okkar. Fráleitt hefir það verið sjóferðin, sem óx honum
svo í augum; hann kom á traustu og góðu gufuskipi, sem
enginn er hræddur við að ferðast með. Og Norðmenn eru
sjóhetjur að fornu og nýju. Það eru auðsjáanlega Islend-
ingar, sem honum hefir staðið stuggur af og talið illvíga
menn, sem væru til alls vísir. Hann telur sig og félaga
sína mjög hafa þurft á fyrirbænum að halda, „því að okk-
ur fanst við vera töluvert hjálparvana, þegar vér lögðum
af stað“, segir hann. En það virðist svo sem honum hafi
ekki fundist Islendingar alveg eins hættulegir og hann
hafði gert sér í hugarlund. Vinir hans hér á landi veittu
honum hinar innilegustu viðtökur. Einn fyrverandi ráð-
herra áminti Alþýðublaðið um það, að ekki væri tilhlýði-
legt að taka á móti útlendum gestum með grjótkasti í fjör-
unni. Erindi hans voru vel sótt. Og þann árangur fékk hann
a. m. k., að einn prestur tók sinnaskiptum. Ekki er þess get-
ið, hvaða prestur það er, né hvers sinnis hann hefir verið
áður. Til einnar veikrar konu kom Hallesby, og hún var
að lesa bók eftir hann. Nú var hún tekin að iðka bæna-
gjörð. En þrátt fyrir þessa ljósdepla, sem Hallesby hefir
komið auga á, lízt honum ekki á blikuna hér á landi. Hann
lýsir yfir þeirri skoðun sinni, að varla sé „nokkurt land í
Norðurálfunni svo illa statt í kristilegum efnum sem Is-
land. Kristindómur er þar að vísu, en það er mest líflaust
útvortis form“. Og hann segir, að það sé sín skoðun, að
kristindómurinn muni hverfa af Islandi, ef þar kemur
ekki trúarvakning.
Þetta eru stór og ákveðin orð. Svo virðist, sem þess
mætti krefjast með sanngirni, að sá maður, sem kveður