Morgunn - 01.06.1937, Síða 103

MORGUNN
97
eg vissi af því, hafði eg flotið inn í þá afstöðu, að mér
fanst ekkert gera til um neina engla. Af eigin reynslu og
vísindalega vissi eg ekkert um þá, og að jafnaði virtust
þeir ekki skipta mjög miklu máli fyrir okkur eða áhuga-
mál okkar. Að öllum líkindum voru þeir ekki annað en
ímyndanir gamalla tíma, og með okkar nútímaþekkingu
og framfaramálum gátum við einstaklega vel komist af,
-án. þess að vera að gera okkur rellu út af þeim.
Litlu síðar fann eg mig knúðan til að hugsa málið af
nýju og að athuga frásagnirnar vandlegar. Eg gat þá ekki
annað en tekið eftir því, hve oft, nærri því stöðugt, engla-
aögurnar komu aftur og aftur, hve alment samræmi er í
áhrifunum frá hinum himnesku gestum, samband þeirra
við merkileg tímamót í lífi þeirra jarðarbúa, sem þeir
komu til, og að í raun og veru var boðskapur þeirra og
starfsemi oft svo greinilega ofin inn í helztu frásagnir
ritningarinnar, að ekki var unt að nema þetta burt, nema
með því að limlesta frásögnina sjálfa og gera hana að
•endileysu. Þetta og vitnisburður sálarrannsóknanna, sem
enn hefir ekki verið svarað, hafa haft þau áhrif á mig, að
þó að eg sé enn nýguðfræðingur, þá hefi eg ekki lengur
tilhneiging til þess að efast um að til sé ríki, sem andleg-
ar verur búa í, og að þaðan séu sendir þjónustusamir and-
ar. Eg er sannfærður um, að við erum miklu stöðugar
undir þeirra góðvildaráhrifum, en flestir okkar vita, og að
-á sérstökum tímum og undir sérstökum skilyrðum sé sum-
um þeirra leyft, í viturlegum tilgangi, að birtast sýnilega
og heyranlega mönnum, sem enn eru í holdinu.
Svo að það hefir farið svo, að þegar eg hugsa um
biblíuna, þá er eg ekki jafn-hárviss eins og eg hélt einu
sinni að eg væri um það, að allar sögurnar þar, sem segja
frá yfirvenjulegum viðburðum, séu slitur úr goðsögnum
eða ræmur úr hjátrúarfullum þjóðsögum. Eg er þess al-
búinn að kannast við það, að enn hafa ekki allar dásemdir
lífsins verið vegnar og mældar, og að jafnvel á fyrri öld-
um hefir ríki andanna verið til og staðið í sambandi við
7