Morgunn - 01.12.1939, Page 23

MORGUNN
149
Þetta vissi séra Hallgrímur, og því yrkir hann þetta
fagra erindi um sálarstríðið í Getsemane, þegar engillinn
kom til að styrkja lausnarann:
Sjá þú, að engill sendur var
syni Guðs hér til huggunar.
Þeir góðu andar oss eru nær
alla tíma, þá biðjum vær.
Helzt þá lífsenda líður að,
Lazarí dæmi sýnir það.
Ég vil ljúka þessu erindi með því að tilfæra orð hins
fræga, brezka vitmanns, Basil Wilberforce:
„Ég trúi því að engin sál sé einmana látin hefja sitt
mikla flug til Paradísar. Ég trúi því að kveðjuorð Guðs
ljómandi sendiboða: Dýrð sé Guði í upphæðum! hljómi á
móti hinni aflíkömuðu sál á landamærum nýja heimsins.
Ég minnist þess að hafa heyrt sagt frá litlu, deyjandi
barni, sem var hrætt við þá tilhugsun, að eiga að fara
einmana burt. En rétt fyrir andlátið birtist því andi, sem
flutti háleita huggun, dýrlega opinberun-------og litla
barnið hrópaði: „Nú er ég ekki hrædd, þeir eru allir
hérna“.---------Ég trúi því að dánarherbergið sé fullt
af heilögum englum —“.
Getum vér ekki öll orðið sammála um, að það sé hugg-
unarrík trú ?