Morgunn - 01.12.1939, Síða 24

150
MORGUNN
Miðilshæfileikinn.
Framh.
II.
Rannsóknir þær, sem gerðar hafa verið á sálrænum
hæfileikum fjölda karla og kvenna um víða veröld, sanna
það ótvírætt, að ekki er sama, hvernig með slíka hæfileika
er farið, hvorki vegna þeirra sjálfra, sem þeim eru búnir
né fyrirbrigðanna, sem hjá slíku fólki gerast. Sennilega
er þó ekki unnt að gefa mönnum algildar reglur um með-
ferð slíkra hæfileika, þannig að þær fullnægi með öllu í
hverju einstöku atriði. Miðlarnir eru ólíkir í skapgerð og
skoðunum og sálrænir hæfileikar þeirra eru að ýmsu leyti
ólíkir, það sem einum reynist hagkvæmt við þjálfun þeirra,
fullnægir ef til vill ekki að ölluleytisérstökumþörfum hins.
En hvað sem því líður, þá hafa rannsóknir þessar sannað,
að sálrænir hæfileikar mannanna lúta ákveðnum lögum,
og einnig það, að sérstök skilyrði af hálfu jarðneskra
manna eru nauðsynleg, til þess að æskilegur árangur ná-
ist. Þeim, sem sálrænum hæfileikum eru búnir, og öðrum,
sem þessu máli sinna, er því eðlilega nauðsynlegt að kynna
sér sem vandlegast reynslu þeirra, er áratugum saman
hafa fengizt við slíkar rannsóknir, og með þessa þörf í
huga ætla ég að segja ykkur frá einhverju af því úr reynslu
erlendra og hérlendra manna, sem þeim hefir virzt stuðla
að hagnýtustum árangri, því, sem vitað er að hefir al-
mennt gildi og á alls staðar við.
Hjá sumum mönnum verður sálrænna hæfileika vart
þegar á bernsku aldri, en það er og engu síður algengt,
að slíkir hæfileikar vakni allt í einu af blundi og leiti sér
útrásar óvænt og skyndilega, eins og ég drap á í fyrra
erindi mínu um þessi efni. Þegar slíkt gerist, veldur það
einatt nokkru róti í sálarlífi þeirra, sem fyrir slíku verða,
og stundum töluverðum áhyggjum, einkum ef þá skortir