Morgunn - 01.12.1939, Síða 83

MORGUNN
209
sem andamyndin hefir of sterkan aðdrátt að líkamanum,
til þess að geta losað sig við umhverfið. Það má telja sterk
meðmæli með líkbrennslu, að hún losar andann við efnis-
líkamann.
áumir sálfarar geta séð mynd sína í spegli, en aftur
eru aðrir, sem ekki geta það. En enginn virðist í eterlík-
amanum geta haft áhrif á efnið, t. d. snúið snerli til að
kveikja eða slökkva rafmagnsljós. Það hefir engin áhrif,
þótt þeir reyni það, en Oliver Fox segir frá að tvisvar hafi
það komið fyrir, er hann var utan við líkamann og snerti
konu, að hún hrökk ákaft við. I hvort tveggja skipti varð
það til þess, að eterlíkaminn ruddist aftur inn í efnislík-
amann. Það má virðast torskilið, hvers vegna snertiskynj-
unin getur orðið við vör, þó að sjóninni sé það fyrirmunað.
En um að sjá mynd í spegli má geta sér þess til, að sú
mynd, sem sést, sé fullkomnara líkömuð, heldur en hin,
sem ekki endurspeglast. Það eru dæmi til, að vofur hafa
þannig sézt í spegli. Gerhardi sér mynd sína í spegli, en
Oliver Fox ekki, þó að hann sæi mynd konunnar, er hann
snerti öxl hennar, og hún varð auðsjáanlega vör við og
hrædd við snertinguna.
Aðferðin til þess að fara úr líkamanum er einnig með ýmsu
móti. Flestir sálfarar liggja á bakinu, þegar þeir reyna
það, en ekki allir. Margir, og þeir eru líklega fleiri, sem
sjá eterþráðinn, sem tengir þá við efnislíkamann. Mul-
doon sér það, en Oliver Fox ekki. Gerardi lýsir því, að það
sé „eins og ljós strengur, líkt og lýsandi garðslanga“.
Oss vantar skýringuna á, hvers vegna einn sér þetta og
annar ekki.
Algengt dæmi um sálfarir er það, sem kemur fyrir við
svæfingu. Eitt sinn man ég eftir, að mér sýndist ég standa
uppréttur bak við tannlækningastól, sem ég sat í. Líka
sögu segir prófessor Richet um M. L. Hymans. Sögu
maðurinn segir frá því, er hann sat í tannlælmisstólnum:
„Mér fannst ég ganga og svífa í loftinu inni í herbergmu
og undraðist mjög, er ég sá tannlækninn starfandi yfir
14