Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 8
4
M O R G U N N
Páskadagurinn.
Útvarpserindi á páskadaginn, 1943.
„Það er einhver bylgja, sem brýzt mér í sál,
hún beinist frá öllum jarðarálfum",
segir skáldið, fyrir fáum árum látið, í sínu ódauðlega ljóði
Öldulíf. Þessi maður hafði flestum Islendingum fremur
þekkt dýrð vorrar jarðar og notið unaðssemda hennar,
bæði í heimi efnis og anda. Umfram flesta landa sína hafði
hann verið víðförull og séð furðu mikið af því, sem ver-
öldin á fegurst að bjóða. Hann var heimamaður við háborð
jarðneskra mennta og lista og kunni flestum öðrum frem-
ur að bergja bikar snilldar og andagiftar.
Vor jörð, þótt hún sé dapurleg ásýndum nú, býr yfir
ómetanlegum fjársjóðum mannvits og snilldar, ómetan-
legri arfleifð liðinna alda, auk þess, sem enn er skapað i
dag af listrænum og vitsmunalegum verðmætum, og hlýt-
ur hún þá ekki að geta veitt fulla svölun þeim, sem eiga
þess tök, sakir vitsmuna og máttar, að njóta í ríkum mæli
allrar þessarar fegurðar og þar að auki þeirra jarðnesku
unaðssemda, sem völ er á?
Margir svara þeirri spurningu játandi og fullyrða, að
þeir þekki enga þrá, engan þorsta, út yfir hinn jarðneska
heim. Aðrir svara spurningunni á annan veg, og þar ber
mjög á hinum stóru öndum, hinum djúpu sálum, eins og
skáldjöfrinum, sem ég vitnaði til. Þeir finna þar ekki fulla
svölun, einmitt ekki þeir, sem þess eru um komnir að
njóta mest og kafa dýpst í fjársjóðuna. Þess vegna sneri
skáldið sér frá öllum þeim jarðnesku unaðssemdum and-
legum og líkamlegum, sem það þekkti svo vel, og kvað:
„Það er einhver bylgja, sem brýzt mér í sál,
hún beinist frá öllum jarðarálfum" ....
og enn í sama ljóði: