Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 9

M O R G U N N
5
„Mitt hjarta er djúp með dragandi þrá
til dagsins, sem aldrei líður að kveldi“.
Það er eftirtektarvert, að þessi þrá er einmitt oft sterk-
ust hjá þeim, sem mesta hafa möguleikana til að svala
jarðneskum eftirlöngunum og njóta þess, sem eftirsóknar-
verðast þykir á jörðunni. Hinir, sem lítils eru megnugir
að njóta, sýnast oft eiga veikari þrár út yfir hinar jarð-
nesku unaðssemdir. Og þó býr þessi þrá í hverju brjósti,
hvort sem vér gerum oss það Ijóst eða ekki. 1 brjóstum
vor allra brýzt sú alda, sem beinist frá hinu jarðneska og
leitar yfir heima og höf þess, sem jörðin getur ekki gefið
henni, vegna þess að það er ójarðneskt, ekki af þessum
heimi.
Páskadagurinn er nú kominn hjá oss að kveldi i þetta
sinn, en hann minnir oss á annan dag, sem á sér ekkert
kvöld, því að han flytur oss óma frá þeirri veröld, sem
liggur handan rúms og tíma, þeirri veröld, sem þrá þeirra
manna stefnir að, er ekki finna fullnægju anda sínum í
jarðneskum heimi, þeirri veröld, sem Kristur hvarf til,
þegar sál hans yfirgaf líkamann á krossinum.
Páskadagurinn á að vera heitasti fagnaðardagur ársins,
vegna þess að hann svalar heitustu þránni. En er hann
það? Flæðir með honum sú fagnaðaralda yfir sálir mann-
anna, sem eðlilegt væri og sjálfsagt?
Vér verðum að svara þeirri spurning neitandi, hversu
mjög sem vér vildum geta gert hið gagnstæða, og ástæðan
er fyrst og fremst sú, að vissa mannanna um þá veröld,
sem páskadagurinn bendir oss á, er svo veik, og ennfremur
það, að hugmyndir manna um lífið fyrir handan gröf og
dauða eru svo óskiljanlegar, þokukenndar og óljósar, að
þær eru í raun og veru því nær engar hugmyndir.
Engin trúarbrögð önnur en kristindómurinn eru grund-
völluð á þeirri staðreynd, að höfundurinn hafi sjálfur
birzt jarðneskum mönnum sýnilegur, heyranlegur og á-
þreifanlegur eftir líkamsdauðann. Ef Kristur hefði ekki