Morgunn - 01.06.1944, Blaðsíða 40

36
M O R G U N N
Feigðardraumur.
I Skagfirðingasögu sinni segir Gísli fræðimaður Konráðs-
son frá draumi, er gáfubóndann Vilhjálm á Hellu í Skaga-
firði dreymdi fyrir dauða sínum. Þar segir svo:
„Það var nú á útmánuðum (1812), að fátækur bóndi,
er Vilhjálmur hét og var landseti Péturs prófasts, tók
fáleika mikinn. Spurði prófastur hanri, hvað ylli, og sagði
hann honum um síðir, að hann hefði dreymt draum. —
Honum sýndist stóll í loftinu bera yfir Vatnsskarð. Þótti
honum maður nokkur leiða sig út og sýna sér hann, en sá,
sem á stólnum sat, hafði vönd í hendi, stóð pottur undir
stólnum og dýfði hann þar í vendinum og hristi síðan í
kring um sig. Þótti honum dropar hrjóta af um allar áttir.
Þá þóttist hann spyrja, hvað slíkt væri, en sá, sem við
hann mælti, sagði, að það væri Guð, sem á stólnum sat.
Vöndurinn merkir straff en blóðið dauða — því blóð þótti
honum hrjóta af vendinum. ,,Ég dey þá einnig“, þóttist
Vilhjálmur segja, „því að einn dopinn hraut á mig“. En
honum þótti vera svarað: „Far þú nú inn! Tíðin er stutt,
dauðinn er vís, eilífðin er löng“. Síðan kvaðst hann hafa
vaknað. Næstu misseri var hart árferði, gekk þá og sótt
nokkur og dóu allmargir menn. Bar þá svo til einn dag,
er Vilhjálmur gekk milli Hellu og Víðivalla, sem hann
átti oft vanda til, að hann hneig niður örendur, en það
var jafnlengdardagurinn frá draumnum“.
Á gömlum blaðskræðum, er vera munu með hendi Pét-
urs prófasts á Víðivöllum, er frásögn um draum þenna
mjög samhljóða því, er Gísli segir frá, að því er Stefán
Jónsson á Höskuldsstöðum segir í BlönduVI. 2.
Draumur fyrir andláti Kristjáns VIII.
Herra Guðmundur Thorgrímsen, verzlunarstjóri á Eyr-
arbakka, maður mjög merkur og áreiðanlegur, gaf mér,
eftir beiðni minn, uppskrifaðan draum hálfsystur sinnar,